Kocham grudzień

 Kocham grudzień! Bo nadchodzi po najsmutniejszym dla mnie miesiącu, bo niesie świąteczne emocje, nastraja cudownie przy tym, uruchamia wszystko co najpiękniejsze w ludziach i w naturze. Dane mi było zaznać kilka cudownych chwil w otoczeniu iście zimowego, bajkowego krajobrazu. Wciąż nie umiem wyjść z podziwu, jak hojnie obdarowuje Matka Ziemia. Nie tylko daje pokarm, słońce, wodę, powietrze ~ wszystko, co niezbędne do życia, ale też syci oczy i duszę najpiękniejszymi doznaniami. Takie chwile są największym bogactwem, onieśmielają, rodzą wdzięczność, uszczęśliwiają!:-) Uświadamiają, jak niewiele potrzeba, by wewnętrznie poczuć szczęście i spełnienie. Jak niewiele potrzeba do życia po prostu. Ludzie w mniejszych miejscowościach, a szczególnie w tych wiejskich, żyją wolniej, spokojniej, a przy tym pełniej. W sensie dostrzegania i celebrowania zwyczajnej codzienności czy też codziennej zwyczajności, umykającej niepostrzeżenie pośród wielu spraw. 

W świątecznym oczekiwaniu, naznaczałam powolutku moją przestrzeń miłymi, bożonarodzeniowymi akcentami.

Przyjemne bardzo emocje dla mnie:-)

Kilka wianków zawiesiłam, w słojach i naczyniach jedlina,

kilka gałązek mimozy też.

Dom spowiła woń suszących się jabłek i pomarańczy na przemian z piernikami rumieniącymi się uroczo w piecu i moczką bulgoczącą w garnku... Dopełniło je kadzidło o aromacie wanilii:-)

Achhh:-))) Nie ma chyba równie uskrzydlających i niosących nieporównywalne z żadnymi innymi odczuciami emocji:-)

Kocham!!!

Świąteczny czas, przedświąteczne poruszenie, rodziny wybierające swoje świąteczne drzewka...

Choć i trudne bardzo momenty i smutne są jego częścią.

Moja ostatnia, przedświąteczna wizyta na bazarku, a tam, 

wanny z ocynku pełne stłoczonych w krwawej cieczy,

 skazanych na śmierć karpi.

Serce wyrywa się w bezsilności i rozpaczy...

W poczuciu winy, powracam do swojego spokojnego świata.

Z mokrymi policzkami długo jeszcze potem.

Marzę o świecie pełnym miłości i zrozumienia dla każdej żywej istoty.

Ufam bardzo, że kiedyś świat taki właśnie będzie...

Gałązki nobilisu lubię bardzo w starych naczyniach:-)

Moje starutkie lny...

I półka powróciła na swoje, dawne miejsce:-)

Moje świąteczne drzewko:-)

Maleńkie, cudowne, światełkami przybrane jedynie...

Na szafie wianki z chrobotka:-)

Wianki na szafach, kredensach i drzwiach, uwielbiam!

Moja przedświąteczna miniprodukcja:-)

W kuchni też świątecznie:-)

Wieczór z prezentową, cudowną przewodniczką,

opisującą sielskie, niezwykłe miejsca, które warto odwiedzić:-)

Pięknie wydana...

Sięgam zatem po coś piernikowego i poprzeglądam, pomarzę:-)

Miłego, świątecznego czasu wszystkim!

I serca pełnego radości i nadziei...

Pięknych Świąt!💗🌲

~ bh ~

p.s.

Zeszłoroczne wpisy klik i klik:-))

Lubię zerknąć sobie wstecz:-)