Jesiennie nieco

Jak przejść obojętnie... Wiem, że lato wciąż przecież i o jesieni lepiej mi nie myśleć jeszcze. A jednak. Przy okazji zakupów kwiatowych dzisiejszych, jedno spojrzenie wystarczyło, by uśmiech zagościł na twarzy i zachwyt niepomierny w sercu:-) Białe, okrąglutkie, małe i duże. Czekały na mnie ukryte pośród pomarańczowych i zielonych współtowarzyszek. Dynie oczywiście:-) Zobaczyłam i bez zawahania najmniejszego, zakupiłam. Inaczej zupełnie niż dotąd. Wierna letniej aurze do ostatniego, letniego, wrześniowego dnia, czekałam. I na wrzosy, i na dynie. Tym razem, niczego poza zachwytem nie poczułam. Ani żalu, że to już, ani poczucia zdrady, że oto jesienne klimaty przywołuję bezkrytycznie. Przyjmuję to, co niesie dzień. Dzisiaj i tak w ogóle.
Przyjmuję to dobre i trudne również. Bo wszystkie te emocje i zdarzenia, niosą doświadczenie, budują przemyślenia, rozwijają. Zrozumiałam, że świat i ludzie są już jacyś. I tacy do mnie przychodzą. Dotąd oczekiwałam, że będą tacy, jak sobie wyobrażałam, że mogliby być. A to niosło rozczarowania, zawody, smutek, poczucie niesprawiedliwości. Wciąż się uczę, to proces, ale na tę chwilę o niebo łatwiej mi żyć. Choć sporo jeszcze przede mną... I skoro dynie dziś właśnie stanęły na mojej drodze, zaprosiłam je do siebie pełna zachwytu i wdzięczności. Bo jakże nie westchnąć z podziwu...

Do pracowni zaś trafiły kremowe:-)

A oto i kolejne moje cudo:-)

Nieplanowana wizyta w TK Maxx, a tam proszę, deseczka kuchenna, okrągła, taka jakiej szukałam od dawna...

Cena przystępna do tego:-) Ważny dla mnie był kształt.

Klepkę wiedziałam, że zamalować muszę.

I jest już brudnoniebieska, tak w nawiązaniu do ostatnich moich poczynań w tym kierunku...

 Kilka kropli szafiru, beżu i czerni...

może ciut za ciemna, ale jest:-)

Uwielbiam deseczki...

Tak też cieszy mnie moja nowa, niebieściutka bardzo:-)

Kolejną już zaczęłam przemalowywać...

Niepokojące trochę:-)

A niech tam:-) I tutaj jesiennie dziś...

~ bh ~