W nowej odsłonie

No i stało się... Obraz, który kiełkował w sercu i głowie od jakiegoś już czasu, klaruje się coraz piękniej i nabiera mocy. Dziś ostatecznie poczułam, że tak chcę:-) Patrzę na moje ektorpowe, białe  sofy, do których już nawet nowe, niebiałe i nietanie pokrowce upatrzyłam, a wyobraźnia ściele przede mną salon, w którym to wielkie, ikeowskie `cudo` odda pokłon mojej niedawno nabytej, najwygodniejszej na świecie, ze sprężynowym siedziskiem, najpiękniejszej, sofie z falbankowym oparciem. Starej oczywiście. Czeka sobie póki co w pracowni. Piękna jest. Kilka zabiegów przywróciłoby jej pełny urok i wdzięk. Na początek przetarłabym w bieli albo w ciepłej szarości drewniane elementy... No może jeszcze brudny beż mógłby być. Wyjść jednak trzeba od tapicerki. Ona podyktuje całą resztę. Jestem pewna, że `nowa` sofa cudownie wpisałaby się w tę salonową przestrzeń. Do niej dwa foteliki jakieś i miejsca tyle pojawiło się wolnego. Ektorpy sporo go zajmują. To moja wolna myśl póki co:-) Trzeba mi skonfrontować ją teraz i niejako uzyskać przyzwolenie, by tak mogło się stać. A marzę bardzo, by mogło:-) 

Tymczasem przez rozwarte na oścież sypialniane okno, dźwięk dzwonów kościelnych dobiega. Wszystko śpi jeszcze. Bo święto przecież. Obok państwowego, kościelne również. Dziś święcimy zioła i plony:-) Święto Wniebowzięcia Maryi Panny, nazywane również dniem Matki Boskiej Zielnej...
A ja, w błogim, moim tu i teraz, z filiżanką siemienia, w pieleszach porannych jeszcze cała, witam nowy znów dzień. Wdzięczna za każdy promyk ułożony na pościeli i ścianie, za poruszenie liści katalpy w delikatnym powiewie wiatru tuż za oknem, za ciszę...
I tak właściwie troszkę w nawiązaniu do dzisiejszego dnia, ziół kilka na stołach u mnie:-) I na parapetach kuchennych zewnętrznych. 
A ściślej, mięta z bielutkimi kwiatostanami. Pachnie cudnie, przy tym dodaje sielskości:-) No i nie zdążyłam jeszcze podzielić się swoimi zmianami niewielkimi:-) Bo oto w kuchni ławka  wiejska stanęła. Bardzo z nią przytulnie:-)

Len to może nie zioło, ale i on gości dziś na moim stole:-)

Przy okazji ławeczki, na parapecie inne drobiazgi 

i w ogóle dookoła:-)

Moje ściereczki z monogramami, toskańskie:-)

Koszyczek wcześniej służył jako naczynie dla jajek

w spiżarce. No i proszę, jak pięknie sprawdza się w nowej roli:-)

Podpatrzyłam taki to pomysł w nowo odkrytym dziś, 

starociowym królestwie u Alicji tutaj.

Cudowna dla mnie inspiracja:-)

Lny zagościły na powrót wszędzie.

I nieckę moją ulubioną odkurzyłam.

Przy tej też okazji starutkie czepki odnalazłam,

 które myślałam, że przepadły już gdzieś:-)

Przygotowując dania jednogarnkowe z panią Pawlikowską, 

do każdego właściwie wykorzystuję liście laurowe.

Zamiast takich zasuszonych, przyjemniej jest i zdrowiej 

świeżutkich użyć:-)

W mojej głowie nie ma już tutaj białych sof/leżanek...

Jest za to ta czekająca na swój moment w pracowni:-)

 Ławeczka z kuchni trafiła do salonu:-)

Uwielbiam poranki w takim odmienionym, czyściutkim domku:-)

Wystarczy chwilka jakaś wolna, by już myśl krzątała się miła

i wizja przemiany mebelkowej jakiejś

i dekoracyjnej:-)

Otwieram w taki to sposób wrota do mojego świata...

W którym serce bije mocniej na widok ławeczki pod kuchennym oknem,

która jeszcze kilka chwil temu, służyła w salonie:-)

I cóż poradzę, że sprawiam sobie tym sposobem radość wielką.

A i też zachwycam się na nowo wieloletnimi już, 

opatrzonymi przecież przedmiotami.

Wystarczy w nowej odsłonie jakiejś popatrzeć na nie,

by odkryć w nich to, co przy pierwszym spojrzeniu skradło serce:-)

Moje małe/wielkie słabości i radości wypełniają tak oto dzisiejszy czas... Spokojny, domowy💗

~ bh `