Pamięć domu

Pierwszą i drugą noc, choć prawie nieprzespaną i pełną lęków, zrzuciłam na karb bogactwa emocji w ciągu dnia i myśli wielu, które tutaj jakoś mnożą się w nieskończoność. Jednak kolejną już, przesyconą snami pełnymi tragedii i wypadków, próbami ucieczki wciąż przed czymś złym, no i natłokiem ogromnym tychże, wprawiła mnie w wielki niepokój. Przy tym nie tylko ja doświadczam tutaj takich nocy... Zastanawiać zaczęłam się, skąd to wszystko. I odpowiedź nasunęła się sama. Pamięć domu. Wpisałam te dwa oto słowa w wyszukiwarkę i proszę klik. To, co urzeka mnie i pociąga od zawsze, tj kilkusetletnie, kamienne domy, skrywać mogą wiele tajemnic i czyichś trudnych emocji... I już właściwie przekonana jestem, że tak właśnie jest. Pamiętam mój pobyt w Toskanii w zeszłe wakacje. Wieczory i noce były bardzo podobne. Przede mną jeszcze jedna noc tutaj. W miejscu iście bajkowym, otoczonym oliwkami, w którym przemawia do mnie właściwie wszystko, gdzie odnajduję swoją estetykę, w którym jednak nie umiem odpocząć.
O poranku jestem przemęczona, za dnia nie umiem zażyć drzemki... Co skrywają ściany tego domu? W dodatku ten kościółek tuż za ścianą... Nie chcę nawet dzielić się myślami, które przychodzą, co mogło tutaj być. Bo i pragnę jakoś dotrwać do jutra. Czy nowe miejsce, przyniesie mi przespane noce? Bardzo życzyłabym sobie. Bo przecież wszystko inne zapisuje w sercu najpiękniejsze emocje i przeżycia. Przyszła mi już na myśl rok temu refleksja, iż dom, w którym wówczas zamieszkaliśmy, przystosowano dla siebie, po czym pomysł wynajmu letnikom wymusiła energia, z którą nie sposób na co dzień żyć i funkcjonować. Zatem to, co wprawiło mnie w ogromny zachwyt na początku, dziś niesie niepokój i zmęczenie. Chcę obejść dziś dookoła to miejsce, zajrzeć w różne zaułki, również te przy kościółku... Przymknąć oczy i spróbować poczuć coś szerzej. Pamiętam, że kiedyś na jednej z giełd staroci urzekła mnie figurka niemała chłopca. Wykonana z kamienia, stara bardzo. Wzięłam ją do rąk, po czym odłożyłam czym prędzej. Była przepiękna i niedroga. Jednak wiedziałam, że coś jest nie tak. Poczułam tak kilka jeszcze razy w innych momentach. Przedmioty i domy, na pewno są nośnikami energii. Dobrej i złej. Tutejszy dom, niestety tej złej. Kiedy patrzę na piękne, przytulne i klimatyczne wnętrze salonu, trudno mi uwierzyć w złą przeszłość tego miejsca. Poprzestanę już zatem na tych kilku słowach i skupię się na tym wszystkim, co tutaj dobre i piękne-) A jest tego naprawdę sporo. Wielkim atutem jest bliskość morza. Godzinka drogi stąd samochodem. Zatem bardzo znośnie:-) Plaże nie tak zaludnione jeszcze. Zatem i leżaki dostępne o każdej porze dnia. Woda nie tak ciepła, jak nad Morzem Karaibskim, ale i nie tak zimna, jak w Bałtyku:-) Dziś znów tak właśnie pragnę spędzić czas. Przemiła odmiana po pięknej, ale i gwarnej bardzo Florencji:-) A z niej, kilka kołatek i kapliczek przywiozłam, w obrazach oczywiście:-) I wrażenia, które pozostaną w sercu na długo. 

Dołączam też zdjątka sypialni, w których tak trudno o spokojny sen...

Obok ulubionych moich gazetek, odnalazłam też smak, który przywołuje toskańską moją beztroskę:-) Już rok temu, żałowałam bardzo, że jedynie dwa słoiczki dżemiku figowego przywiozłam ze sobą do domu. Tym razem zamierzam zaopatrzyć się w co najmniej cztery:-) 

Mniam🌝

 Gazetki ulubioe do tego

i poranek staje się moim małym cudem:-)

Niech dla każdego taki właśnie będzie:-)♥️

~ bh ~