Kwiaty i słońce

Dziś znów resztką sił walczę z tym, co niesie dzień. Wyruszyłam na dłuższy niż zwykle spacer z psem. Próbuję radzić sobie jakoś z brakiem formy i energii, ale jedyne co dziś przyciąga moją uwagę to... łóżko:-) I chyba mój instynkt podpowiedział mi tę miłą, sypialnianą oprawę:-) Nie będę jakoś bardzo walczyć ze sobą. Poleniuchuję i już. Korzystając z chwili, gdy na moment poczułam się lepiej, kilka kroków w kierunku przystosowania tarasu do sezonu poczyniłam. I to co pilnie i niezwłocznie muszę na nim wymienić, to stół. Ostatnio taki czas u mnie na stoły:-) Do pracowni trzy już zakupiłam. Ten ostatni, którym cieszyłam się z uwagi na rozmiar, okazał się o połowę mniejszy, niż sprzedawca zapewniał.
Niezrozumiałe to dla mnie tym bardziej, iż w celu upewnienia się o wymiarach zadzwoniłam do właściciela stołu, który z kolei uspokoił mnie i zapewnił, że dokładnie tak wskazuje miarka:-) Cóż, miał być mniejszy i już:-) Pewnie przeciskałybyśmy się obok niego, ciasno i niewygodnie byłoby nam. Po co nam to:-) Jest już biały oczywiście, przetarty tak na szybko, będziemy powolutku sobie wszystko dopieszczać z czasem:-) W tle literki materiałowe i uroczy konik, które kochana Ania uszyła własnoręcznie:-)

A to nasz pomocnik, czyli stół do wszystkiego:-) 

Jest wyższy, niż tradycyjne stoły.

Przy okazji widać niedokończoną podłogę, 

czyli niepomalowane jeszcze kafelki.

Ten ustąpił miejsca nowemu-eklektycznemu:-)

W kuchni nawet dobrze się komponuje.

Ostatecznie w razie potrzeby, z trzech mniejszych stołów zorganizujemy jeden bardzo duży:-)
A mój stół tarasowy umyty i z obrusem. Z wczorajszego targu przywiozłam stokrotki, bratki, szafirki i trochę ziół. W sklepie ogrodniczym zaś wypatrzyłam ciemiernik. Pojawiły się też jaskry, moje ulubione kwiaty. Jednak żółte i pomarańczowe, a to nie moje kolory. I powolutku jest tak jak kocham:-) Kwiaty, słońce, miłe, starociowe akcenty... Byleby tylko sił znów więcej było na wszystko:-) 

I upiekłam ciasto, które robi się samo:-)

Idealne na takie jak dzisiejszy, dni.

Podzielę się oczywiście przepisem:-)

Fotel bujany ustawiłam przodem do słońca 

i troszkę promieni skradłam dzisiaj:-)

Dziś chciało mi się czegoś słodkiego. Nie miałam jednak siły na pracochłonne wypieki. Obok murzynka, ciasto z kokosem to najszybsze, najprostsze i bardzo pyszniutkie co nieco:-)
Oto składniki:
1 i 1/3 paczki kokosu ( może być mniej)
2 szklanki mąki
1 szklanka cukru
1/2 szklanki oleju
1 kefir duży
2 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia
1 jajko (niekoniecznie)
Wszystko połączyć, piec ok 50 min w 180-190 stopniach.
Wychodzi zawsze:-)

A dziś tak dobrze było mi w lesie:-) 

Właściwie to przecież troszkę wymuszone spacery. 

Gdyby nie pies, pewnie nie zaglądałabym tutaj tak często...

 

I takie nutki na dziś:-)

Spokojniutkie, nastrojowe, sentymentalne...

Dla wszystkich cudownych kobiet💗

 

~ bh ~