Kocham grudzień! Bo nadchodzi po najsmutniejszym dla mnie miesiącu, bo niesie świąteczne emocje, nastraja cudownie przy tym, uruchamia wszystko co najpiękniejsze w ludziach i w naturze. Dane mi było zaznać kilka cudownych chwil w otoczeniu iście zimowego, bajkowego krajobrazu. Wciąż nie umiem wyjść z podziwu, jak hojnie obdarowuje Matka Ziemia. Nie tylko daje pokarm, słońce, wodę, powietrze ~ wszystko, co niezbędne do życia, ale też syci oczy i duszę najpiękniejszymi doznaniami. Takie chwile są największym bogactwem, onieśmielają, rodzą wdzięczność, uszczęśliwiają!:-) Uświadamiają, jak niewiele potrzeba, by wewnętrznie poczuć szczęście i spełnienie. Jak niewiele potrzeba do życia po prostu.
