Kilka miłych drobiazgów

Nie często, jednak raz na jakiś czas nastaje moment, kiedy nieodpartą mam chęć na odwiedzenie kilku moich ulubionych sklepów ciuchowych i z dodatkami do domu. Okazja nadarzyła się nie byle jaka, bo i bon upominkowy do wykorzystania w ulubionym moim Zara Home i przy okazji też wyprzedaże znów:-) To drugie cieszy mnie, z uwagi na niższe ceny i odstręcza jednocześnie, bo tłumy wszędzie. Do tego przecież Sylwester za pasem... Stąd była to ekspresowa wyprawa, ale bardzo owocna:-) Zatem wczesnym rankiem, kiedy zawsze jakoś chłodniej wydaje się, że jest, mogę otulić się już moherowym kocem w ciepłym odcieniu beżu z Zara Home, który `widniał` od dłuższego już czasu na mojej liście życzeń i chciejstw:-)

Śnieg...

Śmiało nucę sobie... na całej połaci śnieg...

 Dziś powitała mnie biel za oknem. Puszysta, lekka:-)

Świątecznie, można by rzec, jednak 

z dnia na dzień coraz zwyczajniej już. Lubię bardzo planować sobie i przygotowywać wszystko na ten świąteczny czas, potem już wyczekiwać z biciem serca i w zachwycie, by przeżyć TO niezwykłe, jedyne i cenne dla duszy, serca i zmysłów... Jednak kiedy już mija świąteczne poruszenie i nastaje taki jak dziś, zwyczajny dzień, kusi mnie bardzo, by tę moją całą przestrzeń oczyścić.. By przejść do codziennej, nieświątecznej rzeczywistości, którą bardzo lubię.

Zwyczajnie już

Hm, zadziwia mnie czasem, że pomimo pyszności i smakołyków, przygotowanych własnoręcznie, tak by zdrowo i przyjemnie dla podniebienia było, sięga się po śmieciowe jedzenie... Nie wskażę palcem, bo nie o to przecież chodzi. Zwyczajnie żal mi jakoś. Przecież nie ma nic lepszego, jak domowy rosół z oczkami czy ciasteczka prosto z pieca... No ale nie dla wszsytkich... Jakoś też tak już u mnie jest, że każdy lubi coś innego. Jeśli jedno lubi barszczyk, to drugie woli grzybową... Jedno zje pierogi ruskie, żadne już nie tknie za to uszek z grzybkami... Karpia kocha jedna część rodziny, druga co najwyżej dorsza... I tak to już chyba rozpuściłam sobie wszystkich. Bo przecież samo się nie zrodziło... Marzę sobie, by ugotować coś jednego... dla wszystkich! Są gołąbki, to jemy gołąbki na przykład. Na całe moje szczęście, kilka takich ogólnorodzinnych potraw mamy:-) Jednak przez to moja kuchnia stała się bardzo monotematyczna. A ja tak bardzo lubię poznawać i smakować... A kiedy pomyślę sobie, że... by zjeść pierożka  i tak muszę zrobić coś jeszcze, by każdy mógł zaspokoić głód, sięgam po te same co zwykle produkty... Kurczę, chyba kiedyś wyrasta się z takiego grymaszenia?:-) Czy nie? Ogólnie to chyba przez to też nie przepadam ostatnio za gotowaniem. Traktuję je raczej jako obowiązek. A szkoda.

Moje Boże Narodzenie

Na dzień 26 grudnia przypada kult i wspominanie postaci Św. Szczepana.

Diakona i męczennika kościoła, fałszywie oskarżonego o bluźnierstwo 

(głoszenie ewangelii poczytano tak włanie),

i ukamienowanego w Jerozolimie przez miejscową ludność za wiarę.

Dziś, dzień po Bożym Narodzniu wspomina się rónież innych świętych.

Nie jesteśmy zobowiązani do uczestnictwa we mszy.

Jednak to dla mnie najpięniejsze w kosciele momenty:-)

Kiedy rozbrzmiewają kolędy, gdy dookoła mienią się choinkowe światełka, 

 a wszyscy z jakąś widoczną gołym okiem radością patrzą przed siebie...

Zawsze też najmocniej wzruszam się, kiedy mogę zanucić

"Cichą noc" i poczuć... jedność i wzniosłość jednocześnie tych świątecznych chwil... 

25 dzień grudnia

Spokojny poranek, pośród smakołyków wszelakich, z ułożoną już piętrowo zastawą (użyłam jednak innej, niż planowałam. Tej w odcieniu ecru, jakoś ładniej komponowała się z obrusem) i sztućcami (stsrociowymi, `złotymi`) odłożonymi w rogu stołu (to pierwsze ich święta). 

Pięknych Świąt

W przededniu Wigilii, pomiędzy jednymi ciasteczkami a drugimi, 

w międzyczasie pierożkami i z dochodzącym z kuchni zapachem suszących się jabłek i pomarańczy i gotującej się kapusty, przesyłam kilka obrazów 

i życzę wszystkim Wspaniałym Kobietkom, by zręcznie 

i sprawnie uporały się z wszystkimi przygotowaniami...

By już dziś całość wszelkich prac pozostała z tyłu:-)

Każdej z Was przesyłam gorącego, świątecznego całusa.

Pamiętajcie Cudowne Istotki o chwilce dla siebie,

odpoczynkowej kawce jakiejś,

o sobie po prostu💗

świątecznie przed domem

Mija powolutku dzień zadumy i skupienia. Pośród jednak wielu jeszcze niedokończonych spraw... W zabieganiu, ale z tym ciepłem w sercu, które czeka... Dla mnie to moment, kiedy mogę już odetchnąć... Tak fizycznie, ale przede wszystkim duchowo. Przygotowałam się tak, jak pragnęłam... 

Nielajtowo

W poszukiwaniu świątecznych inspiracji, zaglądam tu i tam... I tak właściwie każdy ma swoją receptę na dobre, udane święta. Podyktowaną własnymi potrzebami, swoim tylko spojrzeniem i odczuwaniem. Coraz częściej napotykam na lajtowe podejście do przygotowań wszelkich. Bo to zabieganie i brak czasu... Ale tak myślę sobie, że to przecież tylko jeden jedyny taki moment w roku. Nie mający odniesienia, wyjątkowy. Do tego to nasze stare, piękne tradycje, niezwykle ważne. Z wielu powodów.

Mój przełom i... za krótki dzień

Nie dowierzam jeszcze troszkę, ale... jest czerwień:-) Moją tegoroczną choinkę zdobią ciemnoczerwone bombki i serca:-) To naprawdę przełom! Aż łezkę uroniłam, bo... nie do końca rozumiem, co tak naprawdę się wydarzyło, skoro tak po prostu pozostałam przy tej, odkładanej do kufra w ostatnim momencie co roku, czerwieni. Cieszę się tym niezmiernie. To dla mnie również jakiś symbol... przemiany, czegoś nowego... I na całe szczęście moja choinka utrzymuje dzielnie szklane, ciężkie ozdoby. Pięknie jest:-) I w domku i na zewnątrz. Nowe światełka, zawieszone dookoła dachu piękniej świecą niż poprzednie. Oczywiście ciepłym światłem. Kilka akcentów (mniej niż zeszłego roku chyba), zdobi taras i front domu. Właściwie najbliższe dni mogę przeznaczyć na dopieszczanie wszystkiego i... swojej duszy:-)

W radosnym oczekiwaniu

Dziś pojawi się choinka, są piękne dekoracje dookoła. Wszystko powolutku nabrało takiego jak pragnęłam kształtu. Wielka uczta dla zmysłów:-) Wewnętrzny spokój. Satysfakcja. Otwieram już swoje serce... Bez tego wszelkie moje poczynania i przygotowania stałyby się jedynie zwykłym, jak co dzień ogarnianiem. A chciałam, by tutaj miało to głębszy przekaz. To SYMBOL. Wszystko już czeka... Pięknie błyszczy, cieszy, zachwyca... Zatem... otwieram się, na wielką radość, na nowe życie, które daje Jezus Chrystus. By z tą radosną pobożnością móc wejść w stan oczekiwania... Na Mesjasza, który przychodzi w chwale. Na najważniejszego Gościa...

Świąteczne przymiarki:-)

To już piątek. Na kalendarzach adwentowych pozostaje dziesięć paczuszek do odpakowania. W domu, z tych porządkowych prac większość właściwie zrobiona. Właśnie, większość. A i te już odkreślone punkciki, poprawić trzeba by... Bo przecież drzwi umyte, ale jednak przetrę jeszcze w okolicy klamek niektóre, te najczęściej użytkowane. Podobnie z szafkami kuchennymi, porządkiem w spiżarce i w wielu innych miejscach. Dziś na pewno wyślę już kartki świąteczne i przygotuję choinkowe ozdoby. Jutro moje świąteczne drzewko stanie już w salonie:-) Pamiętam poprzednie lata, to świąteczne szaleństwo, kiedy to dekorowałam dosłownie wszystko. Girlandy wiły się wokół schodów, oplatały drzwi i lampy... Tym razem jakoś wystarczą mi subtelne akcenty. Kilka wianków, kilka bombek ułożonych na kominku, choinka... Do tego miła świadomość czystych wnętrz, półek i uporządkowanych szaf... Założę białe pokrowce na sofy, w przyszły piątek. Dziś zawisną świeże zasłonki... Dziś wyjęlam moją zastawę obiadową, tę na szczególe okazje. I sztućce dostojne, starociowe, moje ulubione. Szklaneczki z lilijkami. Obrus, ten najpiękniejszy, czeka już. Oliwka stanie przy stole. I ławka... Zresztą już troszkę tak właśnie jest...:-)

Podglądam i `choruję`

Moje chorowanie nie poszło na marne. Bardzo chcę podzielić się moimi przypadkowymi z wczoraj odkryciami... Pobyłam troszkę w łóżku, pogapiłam się na wnętrza znów i... `zachorowałam`:-) Na szare mydło m.in. Najpierw za sprawą tych oto wnętrz klik  i takich zdjęć...

Powolutku do przodu:-)

Uciążliwy ból gardła sprawił, że wstałam wcześniej niż zwykle... Na początek coś do ssania (niewiele pomogło) no i... kawka:-) Mam wrażenie, że dziś ciemniej jakoś i ciszej niż zwykle... Podświadomość:-) Jest po prostu bardzo wcześnie. Ale co tam. Poczytam, porozmyślam, zabiorę się za kolejne punkciki, których już kilka tylko do odkreślenia... Chciałabym do końca tygodnia ostatecznie się z nimi uporać. Oby tylko nic poza bólem gardła nie przyplątało się przed świętami. To nie najlepszy moment na chorowanie. Właściwie to nigdy nie jest dobry. Na wszelki wypadek aspirynkę i herbatkę z imbirem i sokiem malinowym tuż po kawce sprawiłam sobie. No i zerkam na tę swoją listę, a tam właściwie już z górki:-) Choć niektóre uporządkowane już przestrzenie, wymagały ponownej mojej aktywności. Wczoraj wkroczyłam do mojego składziku/graciarni. Tam i walizki i pokrowce wszelakie, narty, wszystko co właściwie można by wyrzucić, ale sentyment nie pozwala i... ozdoby świąteczne. Właśnie, przejrzałam to, co dekoracyjnie wykorzystywałam podczas świąt w poprzednich latach. A tam... białe bombki, koronki i niciowe ozdoby, natura-czyli drewniane i piernikowe zawieszki, szklane miętowe i brudnoróżowe bombki (miałam taki etap) i.. sporo czerwieni:-)

Słońce, kilka myśli i moje skarby

Przeczytałam dziś bardzo cenny tekst na stronie bloga Pani Agnieszki Maciąg. By otaczać się dobrymi myślami, dziękować za to, co się ma, by wybierać z wszystkiego co nas otacza pozytywne, dobre treści. Bardzo polecam klik. Oczywiste to i znane, ale jakże często poddajemy się temu, co niesie świat i nasza rzeczywistość... Warto zatem o tym przypominać.

Chwile szczęścia

Po pierwsze, nie ma już niechcianych przeze mnie karniszy w kuchni:-) 

Druga dobra wiadomość, znalazłam sposób, by ukryć sypialniany telewizor, którego całym sercem nie...akceptuję:-)

Oto parawan, który zakupiłam na OLX. Dotarł przedwczoraj:-) 

Przetrę go na szaro i najpewniej dodam któryś z lnów jako wypełnienie.

I będzie coraz piękniej

Dzisiejszym popołudniowym niebem, 

z czerwono-pomarańczową łuną na linii horyzontu można było się naprawdę zachwycić:-)

W ciągu dnia słońce też rozpieszczało, 

wypełniając promieniami wnętrze domu i pracowni:-)

Dziś ułożyłyśmy w pracowni drzewka, 

które otrzymałyśmy w prezencie:-)

To tujki:-) Sztuk... kilka. Przyozdobiłyśmy je światełkami 

i ułożyłyśmy w starych naczyniach, konewkach, sankach...

Właściwie na odwrót:-)

Na szafie kuchennej nasze emaliowane naczynka i gałązka jemioły...

Świece, Pan Bajor, nowa narzuta, nowy dzień...

Spokojnie wstaje nowy dzień... Z nadzieją, zniecierpliwiona, jak co rano, czekam na to, co przyniesie. Z miłym, dobrym nastawieniem. Z tą iskierką w sercu, by już czymś się zająć, by znów móc odkreślić jeden z punkcików, może poczuć zapach ciasta, dochodzący z kuchni... W tle jedna z płyt przywieziona z ostatniego koncertu. Za oknem noc jeszcze. Światło świec to to, które kocham najmocniej. Tuż po dziennym, naturalnym. To sztuczne jest niezbędną koniecznością, ale męczy mnie. Unikam, gaszę co tylko mogę. Pamiętam, że już jako mała dziewczynka, będąc w bibliotece, nie rozumiałam, dlaczego wszędzie palą się lampy, skoro za oknem jasno jeszcze. Przeszkadzały mi. Zatem palą się u mnie świece, wszędzie... Od pierwszych chwil po przebudzeniu...

Mija sobie dzień

Nowy dzień nowego tygodnia, grudniowy... Za oknem drzewa w śnieżnych czapeczkach... Z nieba prószy suchy, lekki śnieżek.  Nastraja świątecznie:-) Przede mną spokojny już tydzień. Mogę pomyśleć znów o swoim domku, zająć się kolejnymi punkcikami i dekorowaniem. Wszystko cierpliwie sobie czekało. Na wielu blogach sporo świątecznie już się dzieje:-) Bywają już nawet udekorowane drzewka świąteczne:-) Na to dla mnie jednak o wiele za wcześnie. A jest póki co wszystko, do czego mogę sobie uciec, ku czemu mogę zawrócić swoje myśli... Moje mebelki, poduszeczki, świece, kwiaty, pejzaż za oknem... Jednym słowem całe otaczające mnie piękno, zawarte w przedmiotach i w naturze. One naprawdę mają wielką moc. Pozwalają trwać, nie zwariować... Kiedy już wszystko wydaje się być przeciwko, dają wytchnienie. Przywracają radość, kiedy nie cieszy już nawet myśl o nowym dniu... I jak to w takich momentach już jest, zajęłam się porządkami, odświeżyłam dekoracje, poprzemieniałam co nieco i już mogę czerpać... Jestem spokojna, miło mi znów na sercu i dobrze... Mam chwilkę, by pobyć w swoim świecie:-)

Mój sen

  

Zdarzają się takie momenty, po których z wielkim wysiłkiem powraca się... do rzeczywistości. Moim snem, z którego nie chcę się budzić, 
jest `spotkanie` z Panem Michałem Bajorem. Artystą największego dla mnie formatu... Wielkim, choć skromnym. Który... `opowiada` swoje piosenki. Każda z nich jest oddzielną historią. Opatrzona wstępem, obrazuje przesłanie i okoliczności, w jakich powstała... To bezcenne, móc usłyszeć o tych kilku momentach, które zdarzyły się w życiu, tym artystycznym, Pana Michała i emocjach, które zrodziły... Dane nam było uczestniczyć w najpiękniejszej uczcie dla zmysłów, dla duszy, dla serca... Po raz pierwszy nie potrafiłam po prostu wyjść z koncertu. Poczułam więź... I już za moment tęsknotę. Na koniec... pustkę i żal... Bo oto nastał koniec, a ja nie nasyciłam się, wciąż było mi mało... Pan Michał złożył swój autograf na płycie, którą zakupiłam po recitalu, właściwie to kupiłam trzy:-) I to był ten moment, kiedy mogłam podejść bliżej, wykrztusiłam zaledwie dwa słowa:-) Zważywszy, że bliska byłam omdlenia, to i tak sukces:-) To był piękny, niezapomniany wieczór!

Nowa lampa i leniwy poranek

 

I znów weekend... 

Nie wiem czy tylko mnie, ale niepostrzeżenie dzień ucieka za dniem.

Może też przez to, że sporo dzieje się ostatnio.

Na tyle dużo, że na dalszy plan odłożyłam swoje przedświąteczne postanowienia porządkowe, a są dla mnie bardzo ważne.

Wiele punkcików już skreśliłam:-)

I to cieszy mnie bardzo:-)

A tymczasem zerkam z zachwytem na moją nową/starą lampę w kuchni 

i w sypialni:-)

Doczekałam się i wczoraj, lampy i żyrandol, zawieszone tak póki co, 

po kilku latach ustąpiły miejsca wiekowym i cudnym odpowiednikom.

Sypialnianą, przywiezioną z Toskanii, pokażę w pełnej krasie, 

gdy już całość będzie taka jak chcę.

Z narzutą nową i szafą:-)