Mój wyśniony scenariusz

Pachnie zaparzony dopiero co rumianek. Tuż przy nim ostatni już skraweczek babki z wczoraj na starociowym talerzyku:-) Okna rozwarte na oścież, tak by obraz z zewnątrz przenikał do pracowni... Słońce, świergot miły, widok wszechobecnych bluszczy spowijających pnie starych drzew... Raz na czas jakiś dają się słyszeć zapowiedzi o nadjeżdżających pociągach. Lubię wsłuchiwać się w odgłosy dworca kolejowego:-) Wszystko to tworzy niezwykłą, baśniową scenerię tutaj. Jestem szczęśliwa:-))) Mam swoje miejsce. Prawdziwe i wyjątkowe.

Wszystko tutaj jest takie, jak mogłabym sobie wymarzyć. Stare, wysokie mury  z uroczymi, ceglanymi filarami, odświeżone na biało. Niedoskonała podłoga odzyskana przy użyciu maszyny do czyszczenia betonu. Okna bielutkie, duże, widne, zapraszające... I moje starociowe skarby:-))) Tak cierpliwie czekające na swój czas. Stolik nieduży ustawiłam tuż przy oknie od strony ogrodu bluszczowego:-) Tak nazywam sobie ten cudowny, zielony skwerek:-) To mój kolejny tutaj dzień. Tak oficjalnie. Niedowierzam. Bo dzieje się coś cudownego. Znalazłam oto miejsce, które jest doskonałe w każdym calu. W każdym. Zamierzam być tutaj szczęśliwa:-) Już jestem. Bardzo bardzo! Pośród moich skarbów i ludzi, zakochanych w starociowym świecie:-) Jestem u siebie:-) Po raz pierwszy tak się czuję:-) Odtąd wszystko będzie już naprawdę dobrze... 

A oto i moje niebo:-)

Kiedy zobaczyłam to miejsce po raz pierwszy, 

 moje serce podskoczyło ze szczęścia:-)))

Wiedziałam bez wahania, od razu, 

że to jest to!

Zachwyciło mnie bez reszty pomimo,

że wymagało sporego nakładu pracy.

Widziałam już ściany w mojej bieli.

Podłogę odświeżoną. Na środku duży stół.

Moje stare szafy tu i tam i zegary...

Fatałaszki vintage na starych parawanach. 

Przedsionek też oddał calutkie, skrywane piękno:-)

Niepozorny bardzo. Teraz urzeka bez reszty...

Pozostało jeszcze jedno pomieszczenie.

Tam toaleta będzie i kącik ze stołem i kredensem...

Przymierzalnia maleńka ze starym lustrem i stół roboczy, 

by przeszlifować czasem coś i pomalować.

I chyba drabinkę wystawiać będę przez okno, 

by w ogrodzie bluszczowym pobyć choć chwilkę czasem:-))) 

Póki co wychodzę na zewnątrz co rusz, by ogrzać się w słońcu.

Tutaj chłód kojący,

nieoceniony w tym upalnym czasie:-)

Ostatnio więcej cierpliwości u mnie i tolerancji...

Na wszystko co się wydarza i dla siebie samej. 

Cały ten proces wykańczania pracowni i transportu moich staroci

wciąż trwa. Dostrzegam, jak bardzo cenny to czas.

Planowania, wizualizowania, organizowania, zdobywania, wykańczania...

Trudny i jednocześnie ekscytujący.

Bo potem, na koniec, zmęczona, ale bardzo bardzo szczęśliwa,

będę mogła poczuć te cudowne emocje:-)

Wdzięczności, ulgi, radości i szczęścia.

Ufności też, że życie dobrze mnie prowadzi. 

Wyśnione scenariusze naprawdę się spełniają:-)

Jeśli bardzo bardzo pragnie się czegoś,

jeśli to pragnienie wypełnia każdy zakamarek duszy,

jeśli zasypiamy z bijącym sercem na myśl o naszym pragnieniu,

życie wskaże najlepsze ku temu ścieżki.

Nie od razu i nie najłatwiejsze często.

Ważne by po prostu robić swoje:-)

By uczyć się na bieżących zdarzeniach, zachowywać cenne,

płynące z nich lekcje i zwyczajnie iść dalej:-)

W trosce też o siebie i z miłości do siebie,

zachować w sercu to, co dobre.

Wybaczać. Kochać. I wysyłać w świat dobrą, 

radosną energię:-)

Bo tego dziś światu potrzeba.

I ludziom💗

Cudowności na dziś i na każde jutro💗

~ bh ~