Samo dobro!

Impulsy takie, co to w jednej chwilce wyobraźnię poruszają i odmienić  przestrzeń całą każą, tak by znów na nowo piękno wszystkiego móc odkrywać. Najcenniejsze są. Nastrajają serce moje i duszę najmilej! Taką to przemianę w przestrzeni kuchenno-salonowej wieczór mój wczorajszy przyniósł. I kiedy już wszystko na nowo ułożone, przemienione, szczęśliwość wypełnia mnie całą. I niczego mi, prócz zdrowia, nie potrzeba:-))) Tylko móc pośród tych staruszków moich przebywać. Tworzyć nimi przestrzeń miłą. I co rusz zerkać z uśmiechem i zachwytem, wdzięczności pełna za to wszystko. 

Niewiele potrzeba:-)

Zadziwiające, jak bardzo uzależniłam się od przeświadczenia, że jeśli coś jest mi potrzebne do życia, ktoś musi to wyprodukować, bym potem mogła zakupić to w jednym ze sklepów. Na przestrzeni ostatnich lat zdejmuję z siebie krok po kroczku sidła tego jakże nieprawdziwego wyobrażenia. Jakoś automatycznie uzupełniałam zapasy domowej spiżarni i te kosmetyczne, zakupując wszystko na zewnątrz. I oto szczęśliwie przebudziłam się:-)

Wspominam...

Powód do radości znaczący to, bo wykradłam znów codzienności kilka dobrych, moich chwilek w scenerii najmilszej, bo włoskiej:-))) Czekały na mnie słońce, bliska sercu muzyka, architektura poruszająca najczulsze struny mojej estetyki, jedzenie pieszczące podniebienie i to wszystko, co na ten świat pełen doznań cudownych, wszelakich składa się. 

Przyziemności cudowne.

Sporo tych radości codziennych:-))) I nie wiem już, z którymi szczęśliwiej mi. Kiedy pomyślę o poranku wczesnym, wypełnionym rześkim powietrzem, cichym, ale i pełnym ptasich treli, bezsprzecznie to najpiękniejsze chwile spośród calutkiego dnia. Jednak zaraz potem długa lista cudownych przyziemności, które kocham bezgranicznie:-))) Najściślej wiążą się z porządkowaniem gwoli jasności. Odkąd pamiętam, ogarnianie swojej przestrzeni uwielbiałam ponad inne "przyjemności".

Szczęśliwa codzienność.

Druga niedziela miesiąca, zatem starocie na Lipowym. Kocham!!! Bo blisko, kameralnie, miło. Zawsze napotykam znajome twarze. I zawsze powracam z jakimś cudnym drobiazgiem:-))) Tak też i dziś było. W promieniach słońca do tego jeszcze:-) Przedmiot, o którym chcę dziś napisać, z innej jednak giełdy staroci:-) To jedna z tych rzeczy, obok których nie sposób przejść mi obojętnie, przy którym serce bije mocniej,  oczy rozświetla blask ekscytacji, wyobraźnia zaś podpowiada rozwiązania nie do odrzucenia.

Nieplanowanie

 

~🌼~

Przytrafiają mi się w ostatnim czasie nieplanowane sytuacje, które zaskakują miło w efekcie. Taką oto niespodzianką na ten przykład okazała się być dzisiejsza szarlotka, która ostatecznie szarlotką nie była:-) Z uwagi na wolniejszy nieco dzień, zapragnęłam poczuć woń ciepłego ciasta, z jabłkami właśnie:-) Niewystarczająca ilość jabłek w ilości sztuk trzech, nakłoniła mnie do wykorzystania tego co pod ręką. Z nutą niepewności, ubogaciłam swoje ciasto o truskawki i borówki, bo przecież sezon nareszcie rozpoczął się na te cudowności:-) I ku wielkiemu mojemu zadziwieniu, ciasto powstało wspaniałe. Połączenie przy tym trzech owych owoców, przyniosło smak... śliwki! Przemiłe dla mnie odkrycie:-))) A i prezentuje się radośnie i smacznie...

Miłe momenty.

Spośród wszystkich dni tygodnia, niedziela jest dla mnie najmilszym czasem. A kiedy jeszcze budzą mnie cienie wstającego dopiero co słońca, jestem szczęśliwa. Moja niedziela była leniwa, 

cicha i dobra:-)