Wolność i szacunek

Uwielbiam swoją codzienność, tę związaną z pracownią... Niesie niezwykłe emocje:-) Choć też zmęczenie czasem i trudne momenty. Jednak nie wyobrażam sobie już inaczej... Bez niej. Bez ludzi, których napotykam. A pomyśleć, że kiedyś bardzo stroniłam od ludzi właśnie, od świata całego. Skupiałam się bezgranicznie na zajmowaniu domem i dziećmi... Najpiękniej jak potrafiłam. Pozostawiłam swoją pracę, którą bardzo, bardzo lubiłam. To był mój wybór. I wdzięczna jestem, że mogłam doświadczyć takiego czasu, że mogłam im siebie dać... Gdzieś tam po drodze stworzyłam swój świat, w którym uwielbiałam zaszyć się raz na jakiś czas... Pośród moich staroci, dekoracji wszelakich, odnawiania i malowania mebelków... Dziś dzielę swój czas inaczej już.
Mój starociowy świat, przybrał realny, fizyczny kształt. Mogę zamknąć za sobą drzwi domu i pojechać tam, do pracowni, pełnej marzeń, pełnej piękna i poczucia spełniania... Trudny to był czas, gdy postanowiłam zabrać dla siebie część poświęcanego dotąd domowi czasu. Napotkałam na opór i bunt. Wiele nocy szlochałam do poduszki.... Udało się jednak. Wytrwałam. I jestem:-) Odzyskałam siebie, nazwałam swoje potrzeby i pragnienia i za nic w świecie nie chciałam już zejść z tej drogi. I nawet jeśli wciąż jeszcze gdzieś tam może budzić to trudne emocje, bardzo wierzę, że kiedyś nadejdzie zrozumienie wobec moich wyborów. Bo przecież każdy ma prawo do szczęścia, do spełniania marzeń, do czasu tylko dla siebie... Świąteczny czas nakłania do refleksji, do zatrzymania się na moment, do pewnych też podsumowań. Ja powolutku takowe czynię. Można wówczas dostrzec, docenić, zrozumieć, nazwać, pozostawić, zatrzymać, postanowić i pójść dalej... Z sercem pełnym nadziei, miłości do świata i wdzięczności za wszystko dobre, czym życie obdarowuje. Odważnie i z uniesioną głową patrząc na to, co przed nami. Niech zatem ten świąteczny czas przyniesie tych kilka emocji..., radość, wdzięczność, nadzieję i wiarę... A każda z nich niech wybrzmiewa w nas na swój własny sposób. Tak jak dyktuje serce. Tak jak nasze myśli skłonne są je pojąć a dusza przeżyć. Każdy po swojemu. Na to pozwólmy sobie i innym. Bez krępowania i okalania łańcuchami schematów, narzucania i dyktowania, jak i co powinno się. Najpiękniejsze dla mnie słowo, które odkrywam wciąż i wciąż, a do którego całym sercem dążę, to... WOLNOŚĆ. Każdy ma do niej prawo. Do podejmowania własnych decyzji i wyborów. Do swojego zdania. Do własnych interpretacji i odbioru rzeczywistości na swój własny sposób. Nie do ciągłego dostosowywania się. Tutaj pojawia się drugie bardzo ważne słowo... SZACUNEK. Do siebie, do drugiego człowieka, do świata... Szeroko pojęty. A zatem nie oczekiwanie jedynie i wymaganie, ale wspieranie, dawanie, dzielenie się... Pracą, obowiązkami, trudnymi momentami. Jeśli oczekujemy szacunku, sami też obdarowujmy nim innych. Wówczas wszystko się uda. Pokonamy każdą przeszkodę. Przeniesiemy góry:-) Tego pragnę dziś życzyć wszystkim... Szacunku wobec siebie nawzajem, ale też dla siebie, dla naszej planety i każdego na niej stworzenia. Bo z niego płynie to co najpiękniejsze:-) Radość na przykład i ogromna satysfakcja, że potrafimy współdziałać, nie niszcząc, nie raniąc, nie krzywdząc... Ten świąteczny czas, może stać się początkiem czegoś nowego, pięknego i dobrego. Życia w zgodzie z sobą samym, w zgodzie ze swoim sumieniem, z sercem wolnym od uprzedzeń i oceniania, z wewnętrzną wolnością i wiarą, że oto wszystko mogę i poczuciem na koniec, że ważny jest drugi człowiek i jego potrzeby. Dzielmy się, dostrzegajmy, pomagajmy... 

Wolniej płynie czas. 

Mogłam pobyć w swojej przydomowej pracowni troszkę:-)

Tam też świątecznie...

                                🌝💗🌲

 

~ bh ~

 ,