Z umiarem

Nie wiedzieć kiedy minęła większa część grudnia i właściwie calutki rok. Zajrzałam `do siebie` sprzed dwunastu miesięcy (klik), tj do wpisów swoich i... okazuje się, że już wówczas to wewnętrzne poczucie i pragnienie nierobienia niczego na siłę i ponad własne możliwości fizyczne nie było mi obce:-) Dziś zerkam dookoła, niewiele dekoracyjnie dzieje się u mnie, ale to mi wystarcza:-) Jestem spokojna i wobec siebie wyrozumiała...

W wolnej chwilce przeglądam swoje świąteczne gazetki, stąd zawsze sporo czerpię dla siebie... Wciąż też czuję, że tych kilka świątecznych chwil, które przed nami, jakoś najmocniej zapisują się w sercach i pamięci... Pragnęłabym, by moje dzieci ten miły obraz i zapamiętane smaki i zapachy zabrały ze sobą w swoje dorosłe kiedyś życie... Zapach pierniczków, ulubionego ciasta wyjętego dopiero z pieca czy jedliny, może przywołać najdalsze i najmilsze wspomnienia... To za sprawą pamięci zapachowej:-) Niechże zatem woń korzennych ciasteczek wypełni dziś mój dom:-) Bo dziś właśnie chcę się zająć robieniem pierniczków i przyozdabianiem świątecznego drzewka:-) W pracowni uwiję jeszcze dwa jemiołowe wianeczki, by nad kominkiem i nad kuchennym okapem móc je zawiesić. Na drzwiach wejściowych jest już nieduży, zieloniutki...

Na tarasie i przed domem zeszłoroczne iglaczki. Dookoła dachu światełka migoczą miło. I tyle:-) 

W pracowni za to sporo dzieje się:-) Jemioły sporo, wianków, światełek i przecudna choinka:-)

Przed pracownią zaś stanęły urocze snopki trawy:-)

A tak oto miałyśmy przed dwoma dniami...

Jemiołowe szaleństwo:-)

Pięknej, czwartej niedzieli Adwentu. 

Dziś zapłonie ostatnia świeca na naszych wieńcach,

niosących tę niezwykłą wymowę

- nadzieję, życie i wieczność... 

 ~ bh ~