Niepełny dzień

Kiedy tak jak dziś, przesypiam moją ulubioną część dnia, 

czyli moment wschodu słońca, dzień staje się dla mnie niepełny. 

To tak, jakbym przeoczyła początek filmu... 

Rozmyślam, jakimi barwami mieniło się dziś niebo,

czy w pastelach czy raczej w purpurze...

I szkoda mi zwyczajnie, że ominął mnie ten niezwykły spektakl.

No ale przydarza się to nieczęsto na całe szczęście:-)

I co najważniejsze, 

wiele jeszcze takich ukochanych, moich chwil przede mną:-)

Dziś z trudem jakoś, ale wybrałam się na Lipowy.

Jedno poczucie straty wystarczyło:-)

Dotarłam na ósmą.

Starocie tętniły życiem:-)

Sporo wystawców i kupujących.

Kilka znajomych twarzy:-) I... dwie perełki!

Kubek stary ze scenką rodzajową (ostatnio bardzo lubię)

i filiżanka biała:-)

Co nieco do pracowni wyszukałam 

i na koniec uroczy zydelek nie pozwolił mi przejść obojętnie:-)

Po powrocie kawka poranna w promieniach wiosennego słońca.

Pierwsza w ogrodzie tego roku.

Nieporównywalna z żadną scenerią:-)

Potem już wszystko mogło się zdarzyć:-)

Tak też na przykład ławka stojąca w kuchni, 

uwolniła w końcu troszkę przestrzeni:-)

I stanęła przy jadalnianym stole.

To ten moment chyba, by przemalować ją już.

Na biało rzecz jasna:-)

Pomimo bezchmurnego nieba, 

świece tlą się wciąż od rana:-)

Mała odmiana znów, miła oku:-)

Na stole jadalnianym,

prześcieradło z monogramem w roli obrusa:-)

Miętkę ustawiłam w kuchni.

Tak póki co, zamiast kwiatów.

Na `nowym` zydelku:-)

Na stole kuchennym świeca jedynie w starym karczmiaku.

Na ścianach i meblach cienie cudowne:-)

A oto mój kubeczek i filiżanka:-)

I już nie mogę doczekać się jutra:-)

Rozpocznę dzień tak jak lubię...

 I odnajdę w nim kilka moich tylko chwil💗

~ bh ~