Jak ze snu

Gdyby tak mogło pozostać już na zawsze, byłabym szczęśliwa:-) Dziś znów rozwarte na oścież okna. Nie trzeba zastanawiać się, czy nałożyć przed wyjściem płaszcz czy termiczną kurtkę. Achhh:-) Do tego to ten moment, kiedy czyszczę i układam swoje starociowe perełki dookoła. A były to naprawdę udane starocie. Wyszukałam prawdziwe skarby, głownie ceramikę:-) A dopiero co narzekałam sobie pod nosem, że tęsknię do czasów, kiedy i wazy stare i dzbany zdarzały się. I jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, cudowności, o których nawet nie śmiałam zamarzyć, wpadły w moje drżące z zachwytu ręce:-) Misa na początek. Z zestawu toaletowego podejrzewam, bo spora dość. Dla mnie CUDO! Ciężka bardzo. O kształcie wprost z mojego snu...

Dzbanek, który marzył mi się już od dawna...

Cenowo jednak pozostawał poza moim zasięgiem (z wyboru).

Ten, zakupiłam za grosze:-)

Kolejny dzban...

Również z zestawu toaletowego.

Stare koronki, którym tak cudnie w towarzystwie moich dyniek:-)

Stary bieżniczek, a właściwie zazdrostka, 

której taką rolę przypisałam:-)

Troszkę muszę go podreperować, 

ale póki co, chłonę już to, co jest:-)

Kolejne naczynie...

Po kilku aranżacjach, wszystko ostatecznie trafiło już na swoje docelowe miejsce:-)

Ot doskonałe naczynko na stare deski, 

które wciąż wywracały się przy byle okazji...

Deseczka ceramiczna ze scenką rodzajową:-)

Dzban emaliowany o ciekawym kształcie...

Ostatecznie trafił pod okno:-)

I kiedy już nie śmiałam nawet pomyśleć, że coś jeszcze może wydarzyć się równie cudownego, przy odbiorze starego manekina dzisiaj właśnie, którego zakupiłam przez internet, kolejny dzban leżał sobie w jednym z pudeł pełnym przeróżnych klamotów:-) I to jaki dzban!😉
Do tego za przysłowiowe grosze...

Najkorzystniej mu chyba na tę chwilę na parapecie kuchennym:-)

Jednak nie...

Tutaj:-)

A oto i mój manekin:-)

W cudownym duecie z wiekowym fotelikiem:-)

I tak zerkam sobie z niedowierzaniem na te wszystkie starociowe moje nabytki i nie posiadam się z radości:-) Przy tym do pracowni też sporo perełek trafiło. I okna w sobotę wymyłyśmy sobie i wysprzątałyśmy kątów kilka:-) A wszystko to w towarzystwie przemiłym i z jedzonkiem pysznym... Wysadziłam też cebulki szafirków przed pracownią, zatem szafirkowe pole na wiosnę będzie naszym znakiem rozpoznawczym:-) Cudowny czas, ze wszystkim co kocham i cenię. Do tych chwil będę powracać jeszcze długo...

~ bh ~