Bliżej natury

  

Mój poranek dziś tak pięknie rozpoczęłam:-)

Bliskość natury to wielki dar. To o takich momentach marzyłam, 

kiedy wyobrażałam sobie dom. Taki z ogrodem. 

By tuż po przebudzeniu otworzyć drzwi na oścież, wyjść do ogrodu

I patrzeć przed siebie...

A potem nabrać powietrza głęboko i poczuć... życie.

W najczystszej postaci. 

To właśnie w tym jednym momencie, kiedy wstaje dzień, 

odnajduję tę harmonię i jedność ze światem natury najmocniej.

I wdzięczna jestem bardzo sobie, że taki rytm dnia celebruję.

Moje poranki to samo dobro dla ciała i duszy...

A kiedy jeszcze czekają na zebranie dojrzałe owoce,

doświadczam prawdziwego szczęścia, które przychodzi ot tak.

Jest dane bez przyczyny, nie za coś. Po prostu.

Wystarczy tylko szerzej otworzyć oczy:-)

Kochana jabłonka, co roku tyle owoców daje.

Smak zerwanego dopiero co jabłka to niezwykłe doznanie.

Jedno z tych, które zapisuję w sercu wielkimi literami.

Na równi z tęczami, wschodami słońca, zapachem ciasta w niedzielny poranek czy pierwszymi promieniami słońca po długiej zimie.

I tak właściwie, są to jedyne trwałe radości.

Ponad wszystkim co materialne.

Poza tym pozostają w nas głęboko i zawsze możemy po nie sięgać:-)

To niekończąca się skarbnica dobrej energii i pięknych emocji.

Dziś znów te kilka chwil zapisałam w niej:-)

Taki piękny jest świat:-)

I życie...

Kilka godzin potrzebowałam, by ususzyć dary mojego ogrodu.

Nie obrałam skórki, wiem, że nie muszę:-)

Baaardzo zmniejszyły swoją objętość.

No ale warto:-)

To co nie zmieściło się do suszarki, trafiło na kruche ciasto.

I powstała ulubiona moja szarlotka:-)

I zawsze u mnie to niedziela jest tym szczególnym dniem, 

kiedy w powietrzu unosi się zapach świeżego ciasta czy bułeczek.

Kiedy wolniej płyną moje myśli, 

o ile nikt nie przeszkodzi im wolno płynąć:-)

Kończę mój dzień wdzięczna i z nowym znów zachwytem w sercu💗

Dla tych, którzy jeszcze pobędą w tym dniu, miłego wieczorku:-)

Podobnym zaś sobie, ledwo trzymającym już oczy,

dobrej nocy😉

~ bh ~