W moim Arezzo

Pragnęłabym opowiedzieć o San Gimignano, bo i wrażenia i emocje pozostały po nim niezwykłe, jak i pokazać każdy kąt w nowym domku 

i wszytko to, co dookoła zachwyca, jednak  Arezzo to to, 

co najpiękniej na tę chwilę w mojej duszy gra:-)

Tuż za nim, tutejszy krajobraz i wnętrze domu, wyśnione, jedyne, zapierające dech w piersiach...

A emocje związane z Arezzo... to trafiające wprost do serca, poruszające całą moją wrażliwość, 

obrazy i zapachy... Minionej epoki, w zaułkach sklepików z wszystkim co starym nazwać można, ale też stoiska handlujących tymi wiekowymi cudownościami, które tylko tutaj napotykam. 

I uprzedzić pragnę tylko, iż opowiedzieć ani pokazać tych doznań nie sposób, a raczej słowa nie opowiedzą a zdjęcia nie oddadzą klimatu 

na przykład, którego tam się `dotyka`.

To co zachwyca najpierw, to mebelki.

Stoły, stoliczki, kredensy, obudowy drewniane kominków, krzesła 

i fotele (od uszaków poprzez takie eklektyczne z toczonymi nóżkami), zydelki, szafki i co tylko wyobraźnia podsunie, tutaj odnalazłam.

W najpiękniejszym wydaniu. Zarówno w sensie estetyki 

jak i wiekowości. Tuż obok mebelków tekstylia, tak więc obrusy 

i pościele, ściereczki i poszewki, większość z monogramami, 

a zatem moja miłość największa:-)

I rzecz jasna ceramika na koniec.

A klimat, to sklepiki ze starociami, do których zaglądałam co rusz 

w międzyczasie, bo i przeplatają się ze stoiskami starociowych handlarzy. A mieści się ich w Arezzo naprawdę sporo. W nich zaś ta znamienna woń... wilgoci, pleśni i kadzidła, no i starocie, do których  wzdychać mogłam jedynie, bo na zakup z dwóch powodów pozwolić sobie nie mogłam. Pierwszy to miejsce ograniczone w samochodzie, drugi, to bardzo często cena.  

Jednak każdy odnaleźć może coś dla siebie.

Ja powróciłam z kilkoma perełkami, 

od których oczu oderwać nie umiem:-)

Kilka zdjęć zatem, 

maleńka namiastka starociowej mojej uczty:-)

Nie trudno odgadnąć, że to najbielsze naczynko jest już moje...

To jedna z tych rzeczy, których nie umiałabym sobie odmówić.

Tym bardziej, iż udało mi się zapłacić tyle ile planowałam:-)

Przy tych wieszaczkach stałam i stałam:-)

Arezzo to poza niezwykłą architekturą i starociami, 

również zwracające uwagę takie oto plakaty i tabliczki...

Na Piazza Grande, nakręcono początkowe sceny do filmu 

"Życie jest piękne" R. Benigniego.

A  zatem te idylliczne jeszcze.

Miejsca, w których się działy, naznaczono takimi właśnie, 

uroczymi tabliczkami:-)

A to już moje skarby:-)

Ułożone w baśniowym moim domku:-)

Prócz tacy.

Waza, naczynie stare ceramiczne, 

misa, poszewki i ściereczki z monogramami.

Ta już moja:-)

I takie oto ubranka dla moich trociniaków:-)

I sukieneczka stara.

Chodzić w niej zamierzam oczywiście:-)

I deseczka o kształcie wprost z moich snów...

To tyle:-)

Z kilkoma jeszcze łyczkami kawki na schodku przysiądę przed domem.

Tak cudownie tutaj budzi się dzień...

Patrzę przed siebie i nie dowierzam, 

że tak pięknie może być:-)

I nutek włoskich kilka:-)

~  bh ` ~