Ostatni poranek w Montegufoni i kilka obrazów z Chianti

 

Odczuwam dotkliwie swoje bardzo ograniczone możliwości, zarówno w słowie jak i w obrazach, by wszystko co tutaj przeżywam i czego doświadczam, opowiedzieć. Tak bardzo chciałabym podzielić się tym wszystkim najlepiej jak tylko potrafię, jednak mogę przekazać zaledwie namiastkę obrazów, emocji i tego, co tutaj odkrywam. Tak bardzo życzyłabym wszystkim, by mogli tutaj przyjechać i po prostu poczuć to co ja... I tak miło mi, że przywołałam czyjeś wspomnienia z pobytu tutaj, bądź że na miarę swoich możliwości jednak, choć ździebełko tej pięknej i dobrej energii przekazuję dalej... A wczorajszego dnia odbyliśmy wycieczkę do regionu winiarskiego Chianti:-) Bardzo chciałam tam pojechać. I cudownie mi na sercu na wspomnienie wczorajszego dnia. Dzięki Chianti i wszystkiemu, co po drodze:-) To jeszcze poranny widok z tarasu Castello di Montegufoni.

I w drodze już do Chianti...

Dotarliśmy:-)

Sieneńskie ponforte:-) 

Jeszcze tutaj nie jadłam. Wciąż poznaję nowe smaki

i tyle jeszcze czeka:-)

Sklepiki z oliwami.

I takie z włoskimi wędlinami. A w nich szynki dojrzewające,  salami...

Można popróbować na miejscu:-)

Odmian i gatunków salami Włosi sporo mają.

Właściwie każdy region może poszczycić się własnym.

Wędlinę tę klasyfikujemy jako kiełbasę. Wytwarzana z surowego mięsa,

suszona w chłodnym, przewiewnym miejscu od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Im dłużej suszona tym twardsza.

Napotyka się tutaj salami z nalotem z pleśni. To efekt naturalnych procesów. Nie bez znaczenia zresztą, gdyż zabezpiecza wędlinę przed zepsuciem i wzmacnia jej smak.

Osobiście nie przepadam za wędlinami, kilka cieniutkich plasterków jednak posmakowałam:-)

I kapciuszki urocze słomiane.

Te z wierzchu już są moje:-)

Średnio wygodne, ale co tam, piękne za to:-)

Sklepiki z galanterią nocną i ręczniczkami...

A za oknem balkonowym uroczy dziedziniec:-)

Restauracje...

Jak na winiarski region przystało, sklepy z winami:-)

Po drodze sporo też szyldów mijaliśmy informujących o możliwości posmakowania i zakupu wina.

Kupiliśmy to:-)

Choć w domu spory zapas tych z lilijkami już poczyniony:-)

A to mój przysmak:-) Odkryłam go w Vinci. 

Określiłabym go jako słodkie chipsy z anyżem.

Pycha:-)

Nie sposób nie spocząć w jednej z restauracji

na maleńkie espresso i pyszne co nieco:-)

Smak włoskiej espresso przewyższa wszelkie inne...

W oczekiwaniu na spaghetti, bruschetta:-)

Resztkę pysznej oliwy, można wyjeść przy pomocy weka:-)

A zatem wypiłam pyszna espresso, zjadłam bruschettę, wypiłam lampkę winka Chianti, posmakowałam spaghetti all pomodoro, najpyszniejsze  jakie jadłam i dobrze, że porcja nie za duża.  Nie potrafiłabym pozostawić ani krzty:-) 

Wspaniale spędzony czas, z niezapomnianymi smakami i widokami. 

A dziś  walizki czekają już spakowane. Opuszczamy nasze Montegufoni.

Miejsce niezwykłe, do którego całym sercem pragnę kiedyś powrócić.

Wyruszamy do Arezzo, na prawdziwą, starociową ucztę:-)

Pięknego dnia wszsystkim:-)

~ bh ~