Miło, cicho, starociowo

Pierwsza niedziela tej jesieni... 

Dla mnie miła, cicha, ciepła.

Ze słońcem nawet gdzieniegdzie do południa 

i... ze starociami:-)

O których o włos zapomniałabym.

A przecież to ostatnia też niedziela miesiąca.

Przypomniałam sobie na tyle wcześnie, 

że spokojnie dotarłam 

i wyszukałam co nieco dla siebie:-)

Kilka drobiazgów, 

ale ja dla  każdego z nich widziałam miejsce w moim domu.

Zazdrostki zawisną w mojej kuchni.

Książka i szyldziki porcelanowe, gdziekolwiek...

Klucz, podobnie...

I skrzynia...

Zobaczyłam ją w mojej łazience, a w niej białe ręczniki. 

Jednak wykorzystałam ją już inaczej, 

choć to nie ostateczna jej odsłona:-)

Starutkie obrazki:-) Mam do nich ogromną słabość.

I półmisek:-) Stary Wałbrzych. 

Emaliowana mydelniczka:-)

Kolejna moja słabość...

Pojemnik na sól, emaliowany.

Do tego też biała, emaliowana lampa sufitowa, 

a właściwie sam talerz.

Od razu miałam na nią swój pomysł. Jest spora i płaska.

Zamierzam docelowo przystosować ją jako paterę.

Podzielę się tutaj swoim DIY:-)

A póki co wszystko już umyłam, co nieco ułożyłam:-)

Pięknie jest:-)

Skrzynia urzeka mnie najmocniej.

Ma spory potencjał.

 Póki co ułożyłam w niej białe wrzosy:-)

 Obrazki na swoim już miejscu...

Lubię te nowe, starociowe akcenty dookoła:-)

Tyle wnoszą we wnętrza piękna...

I jakże przewrotne bywa przystosowanie wtórne 

niektórych z nich. Jakże inne.

Skrzynia, z uwagi na wojskowe pochodzenie, 

miała pewnie mniej miłe, niż kwiaty zastosowanie...

I to jest w starociach niezwykłe.

Można zmienić ich rolę, 

a one tak cudnie się odwdzięczą.

Uwielbiam te nowe ich wcielenia.

 Toteż karmię swą duszę moimi, ale również czyimiś na nie pomysłami.

Dziś jestem sobie tutaj: klik

Pięknego, niedzielnego popołudnia wszystkim💗

~ bh ~