Nowy, dobry dzień

Gdzie nie spojrzę wrzosy...  Powstrzymuję bardzo moment zakupu, bo to tak, jakbym faworyzowała jesień. To z nią nieodłącznie wrzosy mi się kojarzą. A ja wciąż pragnę lata. Jakoś mało mi słońca tym razem, nie nacieszyłam się tym ukochanym moim letnim czasem wystarczająco. Bo też i nie rozpieściło nas dostatecznie swą obecnością. Sporo pochmurnych, deszczowych dni przyszło niestety. Wciąż jednak lato trwa i do ostatniego momentu, właśnie ono w moich skrzynkach, donicach, ogrodzie, domku i w sercu będzie królowało:-) I choć begonie na okiennych parapetach dobrze byłoby już zastąpić czymś innym, nie bardzo mam czym. A jeśli mają to być wrzosy, to wolę, niech nie będzie nic. A póki co pięknie i słonecznie dziś:-) Na takie poranki czekam, za nimi tęsknię... Dzisiejsze wczesnoporanne niebo było już zapowiedzią tej wyczekanej aury... Różowe cienie rzucane przez wschodzące słońce, promienie otulające świat teraz. Serce śpiewa, dusza tańczy:-) 

Zapach magnolii i płomienie tlących się świec...

I ponad wszystko kuchnię całą w promieniach,

najmocniej lubię:-)

I druga już kawka z przepisami kilkoma,

proponowanymi przez Anię Lewandowską:-)

Rozchodnik w moim ogrodzie przebarwia się już tak jak lubię...

  

I tak z sercem wypełnionym pozytywną energią, 

wchodzę w nowy dzień:-)

Przymykam oczy oślepione słońcem...

Pięknie i dobrze mi:-)

~ bh ~