Wszystko zieleni się i rozkwita

Dziś wyobrażać mogłam sobie jedynie, że wschodzi słońce. Ukryło się szczelnie za chmurami, które nie przepuściły nawet maleńkiego promyczka.  Za oknem deszczowy, ponury dziś świat, ale to nic:-) Mnie jest dobrze. Tlą się świece, w powietrzu zapach dopiero co wyjętego z pieca ciasta, cichutko płynie moja muzyka... To mój poranek:-) Cichy, pachnący, spokojny... Rozmyślam, wspominam, planuję...
To wspaniały czas, by wsłuchać się w swoje myśli. Nic nie zakłóca tej błogiej, wewnętrznej, porannej beztroski. W zadumie i lirycznym nastroju wchodzę w nowy, piękny dzień. Z planami kilkoma i pomysłami na dzisiaj, z chęciami i zapałem na wszystko:-) A ponieważ moje dzisiaj rozpoczęło się dość wcześnie, wypełnić ten mój poranek chciałam jakoś miło, by jednocześnie nie zakłócić innym snu. To, co zawsze wprawia mnie w cudowny, domowy nastrój, to zapach ciasta w piekarniku. Dziś takie z jabłkiem i rabarbarem znów:-) Na kruchym spodzie. Przy nim moja druga, poranna kawka, z czasem dla siebie i w zaczytaniu... W ludzkich/kobiecych historiach, za odkrycie których jestem niezmiernie wdzięczna. Dodaję do obserwowanych blog niezwykły, który pisze życie. Oto on: klik.

 ~ 🌸 ~

Tymczasem zerkam za okno. Tak pięknie zazieleniły się już wiązy i buki. Mogłabym wpatrywać się w nie godzinami:-) Są niezwykłe. To był wspaniały wybór. Wiązy już kilkuletnie, zachwycają mnie każdego dnia. Buki młodziutkie, sadzone jesienią, pięknie komponują się z resztą:-) To już druga linia drzew, biorąc pod uwagę tuje, albo dopiero druga:-) Kusi mnie bardzo, by jeszcze mocniej ukryć się przed tym wszystkim, co dzieje się za moim płotem. Buki o tyle są nieuciążliwe, że nie zrzucają liści. Jakoś bezboleśnie, wiosną, w miejsce tych suchutkich, ni stąd ni zowąd, pojawiają się pąki. Nie ma zatem presji z grabieniem wszechobecnych, suchych liści. I to co niezwykłe w przyrodzie, to to, że z deszczowego i ponurego poranka może urodzić się piękne, słoneczne popołudnie:-) I tym cieszę już swoje oczy, pochylam się nad każdym kwiatkiem i listkiem:-) Wszystko tak cudnie rozkwita. Hortensje, lawenda i róże całe już w pąkach, z których lada moment rozkwitną kwiatostany. Irga w swoim najpiękniejszym momencie, okraszona mnóstwem białych pączków i kwiatuszków. Mój zielnik/warzywnik rozrasta się i zagęszcza... Niektóre zioła uwielbiam kiedy kwitną, choć wiem, że to niedopuszczalne:-)

 

Najbardziej jakoś cieszy mnie kalarepka:-)

Pomidorki koktajlowe już takie dorodne zakupiłam:-)

Teraz tylko czekać, aż dojrzeją.

Truskawki już owoce zawiązują:-)

Sporo usunęłam, rozrastają się w oka mgnieniu.

A w trawie takie różowiutkie, śliczne, dzikie kwiatuszki u mnie:-)

Niezapominajki samosiejki wszędzie już dostrzegam,

lubię je bardzo.

Te subtelne, urokliwe niezwykle, drobniutkie łebki 

zawsze wywołują mój uśmiech:-)

Poza sentymentem, którym je darzę, mają dla mnie również znaczenie symboliczne. Z pozoru delikatniutkie i drobniutkie, 

jakże silne zarazem. Wystarczy popatrzeć na miejsca, 

w których wyrastają. 

 

Hortensje anabelki piękne będą w tym roku:-)

Lawenda lada dzień zakwitnie:-)

I moje irgi:-) Pełne już maleńkich kwiatuszków.

W tej odsłonie lubię je najbardziej.

Jestem nimi zauroczona!

Moja bacopa coraz ładniejsza:-)

 Lobelia stworzyła już w misce biały dywanik:-)

Pelargonie zdobią parapety moich sypialnianych okien.

Katalpy na końcu wypuszczają zawsze liście:-)

Wiązy zdążyły już zachorować, taka to ich natura, 

a katalpy dopiero się budzą:-)

Gałęzie kaliny uginają się pod ciężarem kwiatów.

Wiązy piękne są bardzo, jednak podatne bardzo na szkodniki.

I moje zieloniutkie już buki:-)

Borówki jak co roku pełne owoców.

I goście w moim ogrodzie-)

Stewia i jarmuż dopiero co posadzone. 

Mam nadzieję, że szybko się rozrosną:-)

 

Achhh, pięknie już:-)

A w domu kilka róż zasuszonych i w koszu ułożonych 

zdobi kącik przy witrynce.

Zawsze jakoś zasuszone róże w nastrój nostalgiczny lekko mnie wprawiały... 

Nie można jednak odmówić im uroku:-)

W duecie ze starym, wiklinowym koszem zawsze pięknie się komponują.

I tak wśród kwiatów, z popołudniowym słońcem, 

kilkoma historiami czyimiś, które brzmią wciąż w mojej duszy,

mija mój dzień🌼

~ bh ~