Słońce, kwiaty i dobre emocje

Choć poranek zwiastował niepogodę, wczorajszy dzień okazał się być słoneczny i przyjemny... Z ciszą wokół i zapachem róży w powietrzu, unoszącym się z tlącej od rana, zapachowej świecy, większym też niż poprzedniego dnia spokojem w sercu, przeżyłam kolejny dzień. W rzeczywistości, którą wciąż oswajam, którą próbuję nazwać i polubić... W której samą siebie na nowo umiejscawiam. Z uległością poddaję się najmniejszej chęci robienia czegokolwiek. I tak czytałam wczoraj sporo, wdzięczna, że udaje mi się ułożyć myśli w inne niż smutek i tęsknota nuty... Zafascynowana poetyzmem, bogactwem porównań, ale też ogromem wrażeń i przeżyć, jakich doświadczył w czasie swoich podróży autor czytanej przeze mnie książki, przeniosłam się niepostrzeżenie w inny niż mój świat... A ponieważ zmysł wzroku wyczulony jest u mnie równie mocno co zapachu, wpatruję się zachłannie w każdy jeden obraz ze zdjęć utrwalonych na kartach tej niezwykłej dla mnie lektury. I choć tytułowa biel, dotyka innej, niż ta którą kocham treści, bliska jest mi bardzo...
Z samej przecież istoty i nazwy chociażby. I tak to sięgam wciąż, jak tylko oczy odpoczną nieco, po tę bielutką piękność... Dotykając życia, choć w innej niż ta, którą znam przestrzeni, ale życia, wraz z jego cudami i okrucieństwami. Te ostatnie pomijam, przemierzając przymrużonymi powiekami przez kolejne strony, zatrzymując się w bezpiecznej dla mnie emocjonalnie treści. Mam jednak świadomość ich istnienia. To jedynie dopuszczam, by nie przeżywać nadto, bo empatia u mnie za daleko posunięta niestety. I niełatwo z tym i jednocześnie to ona właśnie umożliwia tak głęboki odbiór wszystkich bodźców, jakie niesie natura, przyroda, piękno ogólnie pojęte. Tak więc i darem jest ta moja wrażliwość i przekleństwem... 
A dziś tak pięknie wstaje dzień. Dobrze mi na sercu ze słońcem od samiutkiego ranka, wśród kwiatów, z cieniami, które tak kocham i wszechobecną ciszą...

I przy okazji mój nowy/stary pan Miś, a właściwie pani Misiowa:-)

Tuż za moim płotem marchew zwyczajna, krwawnik pospolity, 

wiesiołek i wrotycz królują:-)

Nie szukam już kwiatów na bazarku...

Mięta tak pięknie kwitnie, jej kwiaty przypominają mi lawendę. 

U mnie kilka w słoju, poza ozdobą wnętrza niosą wspaniały aromat.

Mięty sporo wykorzystuję w lecie, do lemoniady głównie, 

którą wszyscy lubimy gasić pragnienie.

 

I tak pięknie zasycha i lawenda i wrotycz...

 Pięknej niedzieli wszystkim🌼

~ bh ~