I po starociach...

Minął piątek, pierwszy w miesiącu, a zatem też i starocie w Bytomiu!
Czekam zawsze bardzo na ten dzień. A on co miesiąc nadchodzi:-)
To takie miłe uczucie wiedzieć, że coś jest niezmienne:-) W życiu przewidywalność zdarzeń niesie poczucie bezpieczeństwa. A ono tak ważne jest, by czuć się dobrze, by zapewnić sobie wewnętrzny spokój.
Zaburzenie takiego poczucia, powodowane przez różne, życiowe zdarzenia, prowadzi do lęku, irracjonalnego strachu, który pustoszy organizm i psychikę. Jest źródłem negatywnej energii, powodującej wewnętrzne napięcie, którego przyczyny nie potrafimy bliżej określić. Kiedy trwamy w takim samopoczuciu zbyt długo, może ono zmaterializować się i przejść w stan chorobowy. Życie w napięciu i lęku, zamienia dobre, pozytywne emocje w złe myśli, w niszczycielską energię, która nie pozwala normalnie żyć i pozytywnie reagować na wszelkie bodźce. Czasem sprawia to jakiś stan rzeczy, zdarzenie, a czasem zachowanie drugiego człowieka. Najczęściej osób, z którymi przebywamy blisko i na co dzień... Smutne to bardzo, bo od nich przecież chcielibyśmy oczekiwać dobra jedynie. Ważne by ten stan rzeczy rozpoznać, a potem poszukać sposobu na wyrzucenie go z naszej głowy... 
A na moich, niezmiennie nastających starociach na Szombierkach, zachwyciło mnie kilka rzeczy. Najpierw piękne, barokowe drzwi, z okuciami jak ze snu:-) Cena ostateczna to 800 zł. I dużo i zważywszy na stan i czas, z którego pochodzą, niewiele. Pozostają w sferze moich marzeń:-)

Potem okiennice, szare, znów z pięknymi okuciami, podobnymi do tych u drzwi. Sztuk sześć. Szczęśliwie zakupiła je moja przyjaciółka:-) Za to ja powróciłam z cudowną starociową perełką. Kiedyś znalazłam szydełko z rączką z masy perłowej, w piątek do kompletu trafiłam na identycznie wyglądające... coś, 
z zakończeniem w formie haczyka. Jest cudowne:-) Trudno powiedzieć, do czego mogło służyć... I znów w bardzo przystępnej cenie:-) Poza tym kilka jeszcze innych drobiazgów, trzy stare, drewniane wrzeciona na przykład. Nawinę na nie koronki stare, bawełniane. Nożyczki do winogron i drugie, zwyczajne, do papieru czy materiału. Szafeczka stara dość i niespotykana w swym gabarycie, bo maleńka bardzo. Dzbanuszek stary, śląski CT, kubek do kakao biały, z ciężkiej, takiej jak lubię porcelany, cieniusieńki drucik na drewnianej szpuli, kilka drewnianych znów elementów, tarcza od zegara i... to wszystko:-)

 

A dziś nowy, dobry dzień. Z pięknym porankiem, lekkimi, spokojnymi, jasnymi myślami i pachnącą, poranną kawką. Niech dobre emocje towarzyszą każdej mijającej dzisiaj chwilce:-) Tego pragnę życzyć wszystkim:-) A dziś chodzi za mną ta oto piosenka:-)  

~ bh ~