Mój- nie mój spichlerz

Jak niewiele potrzeba, by stworzyć miły, ciepły nastrój:-) Wciąż jeszcze zerkam na moje białe róże i tulipany, babeczki i inne miłe akcenty:-) W sercu to samo radosne podekscytowanie. Lubię tak jak wczoraj również rozpoczynać swój dzień. Kiedy w piekarniku rośnie ciasto czy babeczki, w domu roztacza się ten... domowy zapach pieczonego... czegoś. Potem pojechać wczesnym porankiem po kwiaty, ułożyć je w słojach... Świece, w tle cicho płynąca muzyka i moja dusza tańczy... To bezcenne momenty. Z nich czerpię jeszcze długo potem dobrą energię. I choć dziś nowy dzień, to wciąż jeszcze jestem w tym wczorajszym. Również, a właściwie przede  wszystkim  z innego powodu.
Przez moment mogłam poczuć, że spełniają się moje morzenia. I pomimo, iż pozostały wciąż jedynie marzeniami, nigdy nie zapomnę tego wewnętrznego szczęścia i radości, które rozpierały moją pierś rankiem. Ponieważ poszukuję miejsca na swoją minigalerię/pracownię/warsztatownię (nie przepadam za słowem galeria, ale nie znajduję innego), gdzie byłyby moje wszystkie starocie, działoby się wiele bardzo fajnych, miłych rzeczy, o których już niedługo opowiem, natrafiłam na miejsce do tego celu stworzone. A właściwie nie ja, a moja współtowarzyszka w tych poczynaniach i prawie imienniczka, bo wystarczy pominąć pierwszą literkę mojego imienia:-) Stary spichlerz! Cudowny, z duszą, w uroczym do tego miejscu, w otoczeniu lasku... Oto on, czekający, niszczejący, piękny!

Na podłogach piękne deski...

Otwory okienne z łukami:-)

Okiennice z cudnymi okuciami...

Belki sufitowe, które tak uwielbiam...

Krajobraz za oknem niosący spokój i ukojenie...

 

Drewniane, stare okna i klamki okienne:-) 

 Za nimi przecież rozglądam się na giełdach staroci...

Oto moje niedoszłe spełnienie marzeń...

Jak to w życiu jednak często bywa, odkrycie spichlerza, 

podsunęło inne, bardziej osiągalne miejsce. 

Może nie tak urokliwe, ale również z wielkim potencjałem

i z aurą minionych lat:-)

Myślę, że już niedługo podzielę się wszystkim, 

co tam będzie się działo. 

A póki co czeka moja druga dziś już kawka, do niej marcowe, bardzo już wiosenne wydanie Werandy Country, słońce cudownie rozświetlające świat za oknem i wnętrze domu i wczorajszy torcik, który uwielbiam. Jest prosty, zarówno w wyglądzie jak i wykonaniu. Ma w smaku to coś, co sprawia, że chce się do niego powrócić kolejnym razem. Gwiazdki anyżu ułożone jedynie na nim, nadają subtelnie anyżkowy posmak, delikatną, ledwo wyczuwalną nutkę...

Moje dzisiaj...

Wiosenne bardzo dla mnie już słońce...

Mój pies też spragniony już słońca...

Jednak za ciepło:-)

W tej zimowo-wiosennej aurze, 

radosnej, słonecznej i spokojnej środy 

wszystkim życzę😊

~ bh ~