Stare jest piękne

Niepodważalna to dla mnie prawda i oczywistość. Nie pamiętam już, kiedy zachwyciło mnie coś nowego tak mocno, by westchnąć z tym wewnętrznym `wow`. Za to przedmioty stare i wnętrza, które odnajduję na starociowych giełdach, w magazynach wnętrzarskich czy na Pintereście np, wciąż wywołują ten niepomierny zachwyt, chęć otoczenia się czym prędzej i w miarę możliwości tym czymś. Dziś pragnę zachwycić się, poczuć radość i podzielić się nią tutaj. Obiecałam to Komuś wczoraj i słowa dotrzymam:-) 

Moje `wow` wywołuje niezmiennie kominek z otwartym paleniskiem.

Gdyby nie to, że właściwie zostałam przegłosowana, 

taki właśnie byłby u mnie. 

Taki jeszcze zdąży być:-)

Kiedyś... 

I to surowe wnętrze przemawia do mnie bardzo. 

Na podłodze beton, niechby był troszkę wygładzony i szary.

Świeczniki! Moja odwieczna miłość. Wczoraj takie oto cudeńka pokaźnych gabarytów wpadły w moje oko:-)

Achhh, kocham je we wnętrzach. Toteż mój dom mieści całkiem pokaźną  ich ilość. Najmocniej dumna jestem z pięciu, w tym dwóch barokowych. 

Z innej perspektywy:

Gdyby jednak kogoś zadziwiła ich ilość w moim wnętrzu, 

oto co znaczy dużo... czegoś, w tym przypadków świeczników.

I co jeden to piękniejszy!

Rozważam przerobienie niektórych na lampy podłogowe czy stołowe.

Stanąć mogłaby taka w salonie przy sofie na przykład:-)

Te lubię u siebie najbardziej:

I na nich dzisiaj poprzestanę. Myślę, że z uwagi na ilość 

i ich wyjątkowość, przeznaczę na nie kiedyś oddzielny, cały wpis.

I już powiem, że będzie dość długi:-)

Choć coś mi podpowiada, że już kiedyś poświęciłam im tutaj uwagę...

Starutkie fotele wszelakie. Kolejna moja słabość.

Podobnie u mnie z ich ilością. 

Tapicerka lniana na przykład mile widziana.

W tym zestawieniu, cudnie!

Oto te tylko z parteru domu, pomijając bujane oczywiście.

 Na piętrze kilka też jeszcze się znajdzie:-)

Stary fotel fryzjerski, w deseniu, który uzyskałam zupełnie przypadkiem. 

I bardzo z tego przypadku się cieszę:-)

Mój ulubiony, wygodniutki, śliczniutki i starutki, 

w kąciku kuchennym, 

w którym spędzam poranki najchętniej:-)

Ten oto - biedermeierowski, 

z wygodnym siedziskiem i bardzo niewygodnym oparciem, 

przeniesiony z mojego kącika kuchennego.

Ten przeniesiony z wiatrołapu do salonu. 

I kolor zachował się jakoś:-) 

Kiedyś w porywie szalonym, pod wpływem impulsu, taka oto szanowna niebieskość zagościła w moim wnętrzu:-)

Kolejny stary bardzo, w sypialni, 

obecnie służy jako stojak na poduszki:-)

Ułożone piętrowo narzuty, poduszki, ręczniki z koronkami, 

uwielbiam. Przywołują jakoś ten miły, domowy klimat, żeby nie powiedzieć babciny.

Ten stoi w wiatrołapie, bardzo wygodny 

i... dostojny, nazywam go sobie kardynalskim:-)

Jeden z moich ulubionych, uroczy fotelik/krzesełko,

 z eklektycznymi nóżkami:-)

Len, stary rzecz jasna! Zakupuję go kiedy tylko mam możliwość. 

Wykorzystuję na obrusy, obicia foteli, najchętniej jeszcze 

widziałabym lniane zasłony. Długie, opadające na podłogę...

  

Jeden z obrusów, obecnie na stole kuchennym:

To oczywiście mikrokropelka jedynie w oceanie moich starociowych, wprawiających mnie w zachwyt słabości. Bo są jeszcze przecież kufry, kredensy, ławeczki, wazy, musztardniczki, kałamarze, misie, koronki, ryczki, nuty, książki, ramy, koniki, filiżanki, mleczniki, chochelki i wiele jeszcze innych starociowych perełek, których nie sposób spamiętać. 

Dziś to tak tylko, dla odwrócenia myśli, a raczej w ogóle niemyślenia:-)

Skupiona na świecznikach, fotelach, obrusach pozostawiam na chwilkę gdzieś 

z tyłu zajmujące mnie ostatnio dość żywo przemyślenia przeróżne.

A i też taki to mój mały gest urodzinowy, by dziś za poważnie i za tkliwie nie było, dla posiadaczki najpiękniejszego ogrodu na świecie, 

mojej kochanej sąsiadki💚

Na koniec moje wczorajsze odkrycie/inspiracja.

Od dawna poszukuję półki na wannę. By podczas kąpieli móc ułożyć ta niej filiżankę, świece, gazetkę...

Oto, co można wykorzystać:-)

Tutaj jest to skrzydło okienne, ja jednak pomyślałam o moich starych okiennicach, że też wcześniej na to nie wpadłam?:-)

Miłym dopełnieniem będą stare słoje z mydełkami i gąbkami...

I jest już tak:

Może i wystaje zanadto, ale to nic. 

Nie przeszkadza to w niczym póki co. 

Słój na gąbki znalazłby się oczywiście, gąbki - te naturalne również, gorzej z miejscem, nie mam gdzie go ustawić. 

Poszukuję jedynie niedużego słoja na płatki do demakijażu jeszcze:-)

Mógłby stanąć obok tego z mydełkami.

I jak na bloga wnętrzarskiego przystało, dziś mało myśli, 

a sporo zdjęć i jedna wnętrzarska inspiracja😊

W klimacie zatem świeczników, foteli i lnianych obrusów, 

z łazienkową, małą przemianą, 

życzę cudownego czwartkowego popołudnia wszystkim:-)

Dziś tak może ni w pięć ni w dziesięć, 

ale wielką mam na to ochotę:-)

Troszkę na przekór temu co za oknem, z uroczym akcentem lat minionych 

i by choć mały uśmiech wywołać na buźkach:-)

 

~ bh ~