Mam gdzie wracać :-)

Nie posiadam się z radości:-) Zakupiłam stary szezlong za bardzo przyzwoite pieniądze:-) Już szykuję len na tapicerkę. Drewniane elementy w śmietankowym odcieniu... Troszkę jeszcze farby po zegarze pozostało... Achhh:-) 
A dziś już odpoczywam, przy mojej popołudniowej yerbie, świecach, kwiatach i gazetkach:-) Odwiedziłam groby moich bliskich, udekorowałam je pięknie białymi, barankowymi hryzantemami, zapaliłam świece i odszukałam w sercu i wspomnieniach kilka obrazów i myśli... Bo przecież Oni wciąż są, żyją, we wszystkim, co przywołuje ich kochane Osoby w naszej pamięci... Przy tym smutek i żal przeradza się w nadzieję i swego rodzaju radość... Bo ich udziałem jest już inny, dobry świat...

Ciekawią mnie zawsze obrzędy i tradycje naszych przodków, w takich celebrowanych przez wszystkich momentach. W XIX wieku, we wschodniej Polsce, obrzędy obchodzone ku czci zmarłych, nazywano Dziadami. Ku pokrzepieniu dusz zmarłych, w przeddzień Święta Zmarłych, w całej Polsce pieczono chleb i robiono pierogi, gotowano kaszę i bób, a na wschodzie przygotowywano kutię z maku, miodu i pszenicy. Potrawy ustawiano na stołach wraz z czystym ręcznikiem, wodą i mydłem, by dusze przekraczające progi domostw, mogły się obmyć. Goszczono też żebraków, którzy w zamian za poczęstunek, modlili się za dusze zmarłych. Na noc pozostawiano otwarte drzwi, by dusze zmarłych mogły swobodnie się przemieszczać. Zaś światło lampek i świec na grobach zmarłych były drogowskazem dla zbłąkanych dusz i zachęcały, by się przy nich ogrzać i oczyścić. Dziś, zamiast poczęstunku, czkającego na dusze zmarłych na naszych stołach, ofiarowujemy Im naręcza kwiatów i swoją pamięć i obecność w tym właśnie dniu:-)

Kiedy już zmarznięta i troszkę głodna, przekroczyłam próg ciepłego, pachnącego domku, poczułam wdzięczność... Tak dobrze jest wracać:-) Dobrze jest wiedzieć, że ma się swoje miejsce, to jedyne, na ziemi. Ze wszystkim co się kocha:-) W którym naprawdę można odpocząć, tak fizycznie, ale tez ukoić swoje serce i myśli:-) Wystarczy mi zatrzymać wzrok na kilku drobiazgach, przytulić policzek do kwiatów...

Dla ożywienia, napić się yerby...

W momentach spadku energii, 

yerba mate jest dla mnie nieoceniona:-)

Gorąco polecam. 

Dodaję jeszcze kilka kuleczek cytryńca chińskiego 

i kapkę soku malinowego. Dla smaku:-)

Po kilkunastu minutach wyraźnie powraca energia

i zamiast drzemki, mogę poczytać troszkę jeszcze albo zwyczajnie pobyć ze swoimi, umilającymi czas, drobiazgami 

i rytuałami...

Ostatnio nawet nie kawką a yerbą rozpoczynam dzień...

Zdrowiej podobno i można przywyknąć:-)

Moje różyczki gałązkowe w towarzystwie eukaliptusa, 

zasuszonego lnu i świeżej lawendy prosto z ogrodu:-)

W emaliowanym wiaderku prezentują się przeuroczo:-)

 

I wystarczy mi kilka starych magazynów wnętrzarskich:-)

Wciąż na nowo zachwycam się nimi:-)

Czerpię inspiracje...

Jedno ciasteczko maślane w międzyczasie...

I drugie-)

I już mi dobrze:-)

Miło, ciepło, błogo...

Ciepłego wieczoru wszystkim! 💗

~ bh ~

p.s.

Płytę "Parsley" pani Julii Pietruchy można zakupić tutaj:-)