Wyprawa po kredens

 

Jedno wielkie marzenie od zawsze pielęgnowałam w moim sercu. Zrodziło się już dawno i wydawało się być niedoścignione, zbyt piękne, a przez to mało realne... Często przymykałam powieki i wyobrażałam sobie, że wchodzę na stary strych, a tam... komody, kredensy, fotele, kuferki z różnymi drobiazgami... Magię tego wyobrażenia i namiastkę jego spełnienia przeżyłam na zeszłorocznych wakacjach w Puerto Rico. Spacerując wąskimi uliczkami Las Palmas, największego miasta Wysp Kanaryjskich i podziwiając stare, cudne kamieniczki, napotkałam kilka opuszczonych, niezamieszkałych budynków. Do wnętrza jednej z takich kamienic zajrzałam przez sporą dziurkę od klucza. To co zobaczyłam,
poruszyło mnie bardzo i wprawiło w zachwyt. Fotele eklektyczne, schody z pięknymi tralkami i inne cudne meble i przedmioty, wszystko niestety rozrzucone w nieładzie, zniszczone, pokryte kurzem... Poczułam nieodparte pragnienie, by wejść do środka, oczywiście było to niemożliwe. Pozostało zdjęcie, zrobione przez dziurkę od klucza. W poszukiwaniu tego właśnie zdjęcia, kilka kamieniczek, obok których nie potrafiłam przejść obojętnie.

To ostatnie to dom-muzeum Krzysztofa Kolumba z niezwykłym dziedzińcem, w którym żeglarz zatrzymał się podczas swoich pierwszych podróży w 1492.

Przy kamieniczce z numerem 12  zatrzymałam się na dłużej.

Opuszczona, zamknięta na cztery spusty.

Stałam przy niej i stałam, z okiem wpatrzonym w to, co można było dostrzec przez ten maleńki otwór. 

Achhh, wspomnienia budzą emocje:-)

I powracając do mojego marzenia, kilka dni temu odnalazłam w sieci niezwykły kredens w ofercie sprzedaży. To jedna z takich rzeczy, przy których bez cienia wahania i z wewnętrznym WOW decyduję się na zakup natychmiast. Dzięki życzliwości właściciela kredensu, 

który zarezerwował go dla mnie na kilka dni

(musieliśmy zorganizować większy samochód), 

wczoraj mogliśmy go odebrać. 

Urocza wioska w woj.małopolskim, do której mieliśmy dotrzeć, mieściła się ok dwóch godzin stąd.

Na miejsce dotarliśmy ok godziny 21.00, 

zatem dość późno.

Po drodze nie mogłam oderwać oczu od przydrożnych kapliczek

  i drewnianych chałup.

Właściciel czekał już na nas:-)

W pierwszym już spojrzeniu na to, co dookoła, moje serce zabiło mocniej. Spory teren, z nienagannym porządkiem, na nim kilka budynków, w tym stodoła, pełna skarbów:-) Mój kredens okazał się jeszcze piękniejszy niż na zdjęciu. Właściciel, niezwykle miły i życzliwy, zaprosił mnie do zobaczenia innych staroci. I to właśnie ten moment, kiedy poczułam się jak moim marzeniu:-) Z latarką w ręku odkrywałam coraz to nowe perełki, stare, piękne drzwi, stoliczki, i szafeczki przeróżne. Usłyszałam, że mogę zabrać co tylko zechcę:-) Za darmo! To, co złożyło się na wyjątkowość tej chwili, to możliwość znalezienia się we wnętrzu pełnym starych przedmiotów i mebli, piękny, bajkowy krajobraz, życzliwy i bardzo miły właściciel, to wszystko, co po drodze mogłam zobaczyć i mój najpiękniejszy na świecie kredens:-) Powróciło ze mną troje drzwi, stare koło od wozu, dwie szuflady i rama. Tyle zmieściło się do samochodu. Dodam, że kredens składa się  z trzech części. Oto on:

Z bólem serca pozostawiłam śliczny, biały stoliczek z półeczką. 

Zanim dotarliśmy na miejsce i rozładowaliśmy moje starociowe perełki (w domu zamiast w pracowni), potem jeszcze  odwieźliśmy wypożyczony samochód, w domu znaleźliśmy się ok pierwszej. Dla mnie to środek nocy, wstaję skoro świt, ale i kładę się dość wcześnie. Jednak nie czułam zupełnie zmęczenia. Moje serce śpiewało z zachwytu i wdzięczności, za tych kilka, niezwykłych chwil. Kredensem jestem zachwycona:-) Miał to być mebel do naszej pracowni, jednak bez namysłu przywiozłam go do domu:-) Do pracowni trafi któryś z moich obecnych mebelków. To co zrobię, to jedynie porządnie go wymyję i przeszlifuję. I zacznę natychmiast:-) Tak oto zakończył się mój wczorajszy dzień. A przed południem, doświadczyłyśmy z Anią czegoś bardzo miłego. Zaproponowano nam, zupełnie bezinteresownie kilka starych, uroczych mebelków do zabrania tak po prostu. Pojechałyśmy, zobaczyłyśmy i oczywiście potwierdziłyśmy, że chętnie je przygarniemy. Wyposażymy nimi naszą pracownię. A jest wśród nich toaletka z dużym lustrem (stanie na klatce schodowej), trzy komody i duży i mały stół:-) Piękny i niezwykły dzień! Dziś z kolei, wczesnym porankiem wyruszyłam oczywiście na moją gliwicką giełdę staroci:-) 

Powróciłam z dwoma, cudnymi, ogromnymi obrusami z nici i jednym znów budzikiem produkcji radzieckiej do kolekcji:-)

Ten ma 3,5 metra długości:-)

A to kołkowa, bardzo delikatna robota.

Budziki nie mieszczą się już na mojej kolekcjonerskiej półeczce,
zatem ten samodzielnie w kredensiku, w salonie.

W to miejsce właśnie, do salonu, trafi mój nowy/stary kredens:-)

Przy chilloutowych, relaksacyjnych dźwiękach, z promieniami słońca 

za oknem i w radosnym wciąż podekscytowaniu, spędzić zamierzam  kilka miłych chwil przy  popołudniowej, niedzielnej kawce:-) 

 

Cudownej niedzieli wszystkim🌼

~ bh ~