Drewniana podłoga, stary teatr i lemoniada

O poranku taki oto gość powitał mnie w wiatrołapie:-)

Miły bardzo widok:-) Oczywiście trafił natychmiast w bezpieczne, 

zielone miejsce:-)

Dziś, pomimo osłabienia, zaplanowałam sobie wyczyszczenie drewnianej podłogi w pracowni. I o dziwo, sporo udało mi się zrobić. 

Teraz jest naprawdę piękna:-)

Tak dla porównania część umytej podłogi.

Pomogłam sobie gorącą parą:-)

Przy okazji odkażanie zrobiłam.

W międzyczasie wybrałam się na mały spacerek. 

Wszędzie stąd blisko, nie to co w domu:-)

Niedaleko pracowni, przy Al.Przyjaźni,  

mieszczą się ruiny starego teatru.

Budynek teatru Victoria powstał w 1890 roku. Od czasu pożaru w 1945 roku, stał niewykorzystany. Spaleniu uległy dekoracje, wyposażenie, stropy i drewniane pokrycie dachowe. Zniszczeniu uległa scena i sala widowiskowa. Przez kolejne lata budynek niszczał. Rozparcelowano to, co pozostało niezniszczone. Od 1996 roku na szczęście znów żyje 

i funkcjonuje jako scena teatralna:-)

Pani Krystyna Janda w kilku tych słowach zawarła niezwykły jego klimat: "Wasze Ruiny inspirują, są przyjazne sztuce"...

Niedaleko też mieści się urocza kafeteria. 

I tam dzisiaj zajrzałam:-)

Wcześniej w lokalu tym funkcjonował sklep mięsny. 

Do dzisiaj pozostawałam na etapie tego właśnie sklepu:-)

Zachowano piękną, oryginalną, 

starą terakotę. Podobno brakujące kafelki zamawiano w Niemczech

za niemałe pieniążki.

I wszystko tak smakowicie i pięknie wyglądało.

Wypiłam pyszną lemoniadę, a na deser zamówiłam Tiramisu:-)

Mniam:-)

W drodze powrotnej zakupiłam całe pudło świeczek 

i kilka ręczniczków. I z nowymi siłami powróciłam do swoich podłóg.

 Dziś też poznałam historię starej, pięknej maszyny do szycia 

marki Singer, którą Ania przywiozła do naszej pracowni.

I to wzrusza mnie tak bardzo, że na samo wspomnienie, 

łzy cisną mi się do oczu.

Pragnęłabym poznać historię każdego z moich mebelków 

i starociowych przedmiotów. Mogę tyko wyobrażać sobie, 

jak to mogło z nimi być...

I poza wizualną stroną to właśnie sprawia, że tak bardzo lgnę do wszystkiego co stare.

A teraz już marzę tylko, by wtulić głowę w poduszkę.

Odczekam jeszcze chwilkę, tak dla zachowania pozorów:-)

I już niecierpliwie czekam na jutro...

Może znów z budzącym się na różowo niebem?:-)

Spróbuję jeszcze poczytać troszkę.

Cudownego wieczoru wszystkim😚

~ bh ~